زهرا آل مهدی - کارشناسی ارشد ، علوم قرآن و حدیث ، دانشگاه پیام نور سوسنگرد
سیدمحمد موسویان نژاد - کارشناسی ارشد ، مدیریت ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بین الملل قشم

شفاعت، کمک اولیای خدا به گنه کارانی است که پیوند ایمانی خود را با خداوند قطع نکرده اند. برخلاف نظرعده ای، اعتقاد به شفاعت نه تنها مایه جرات و سرسختی در مقابل خدا نیست؛ بلکه پدیدآورنده امید در دلگنه کاران و مایه بازگشت آنان به سوی خداوند و دست برداشتن از عصیان است. اعتقاد به شفاعت در صورتیمی تواند موثر و سازنده باشد که دور از هر نوع عوام فریبی تفسیر شود؛ زیرا گاهی تفسیرهای غلط از شفاعت،افراد را از درک حقیقت شفاعت بازمیدارد. در اندیشه شیعی، افرادی می توانند شفاعت کنند که از خداوند اجازهآن را داشته باشند. متاسفانه این مسئله اصیل اسلامی با برخی پیرایه های غلط همراه شده است. در مقاله حاضر،سعی شده است با استفاده از نظرات دانشمندان شیعی، معنای صحیحی از شفاعت ارائه شود.

شفاعت، اندیشه شیعی، واسطه گری، تجری، عوام فریبی، اهل سنت