مهین قاسمی راد - معلم رسمی آموزش و پرورش،و مدرس حوزه علمیه خواهران

اصلی ترین حقیقتی که به موازات جریان آفرینش تحقق داشته و پدیده های هستی را مرتبط با مبدا و منتهای عالم، جهت دار وسامان یافته نموده، حقیقت هدایت است. هدایت فروغ و روشنایی درونی پدیده هاست، که در سایه ی آن موجودات، در مسیرصحیح قرار گرفته، برای حرکت به سوی سعادت حقیقی سعی می نماید،. این مقاله، پژوهشی توصیفی- تحلیلی است که ضمنبررسی مفهوم هدایت، به بررسی نشانه های هدایت پیشگان، در دستگاه خاص قران می پردازد. از مهم ترین نتایج این پژوهشاین است که هدایت به معنای راهنمایی از روی لطف و خیر خواهی که منجربه رسیدن به مطلوب و هدف شود می باشدوپذیرش هدایت در زندگی انسان ها، منجر به ظهور نشانه های تاثیرگذار و بنیادینی خواهد شد که زمینه ساز رشد دنیویوسعادت اخروی انسان ها می شود. این آثار و نشانه ها عبارتند از:شرح صدر، حق جویی و حق پذیری، اطاعت از رسول(ص)، انابه و رجوع به سوی پروردگار، صبر در بلاها، ایمان و اعتصام به خداوند و دست یابی به سلام الهی، نفی خوف و حزنو عدم تاثیر گمراهی دیگران در هدایت شدگان و عدم ضلالت و شقاوت نام برد.

قرآن، مفهوم، هدایت، هدایت یافتگان