CIVILICA We Respect the Science
(ناشر تخصصی کنفرانسهای کشور / شماره مجوز انتشارات از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی: ۸۹۷۱)

مبانی فقهی و حقوقی عضویت دولت های اسلامی در سازمان های بین المللی

عنوان مقاله: مبانی فقهی و حقوقی عضویت دولت های اسلامی در سازمان های بین المللی
شناسه ملی مقاله: GHADIRCONF03_138
منتشر شده در سومین کنفرانس بین المللی مطالعات اجتماعی فرهنگی و پژوهش دینی در سال 1397
مشخصات نویسندگان مقاله:

حسین شریف خدایی - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته الهیات و معارف اسلامی، گرایش فقه و مبانی حقوق، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد یادگار امام (ره)، شهرری
رحمت فرحزادی - عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد یادگار امام (ره)، شهرری
محمدمهدی تقدیسی - عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد یادگار امام (ره)، شهرری

خلاصه مقاله:
بی تردید حضور فعال و منسجم و راهبردی کشورهای اسلامی همراه با تقویت اقتصاد و فرهنگ و آموزش می تواند کشورهای اسلامی را در مقابل سلطه های کشورهای سلطه خواه مصون دارد و اصل عدم سلطه پذیری که در اسلام و قانون اساسی ما آمده همچنان اثرگذار باشد. پژوهشگر بدنبال آن است که حضور در چنین صحنه بین المللی امری غیرقابل اجتناب می باشد و عدم حضور به موقع در خیلی از این مجامع ضررهای جبران ناپذیری را به دنبال دارد، ولی آنچه باعث موفقیت کشورهای اسلامی می شود، حضور اثرگذار و فعال نه صرفا اثرپذیر در این صحنه هاست. نتایج این مقاله اینگونه بود که: اگرچه این قطعنامه ها تاثیرات چشمگیری در انسجام حقوق بین الملل داشته اند، ولی اغلب مورد بی مهری و کم توجهی حقوقدانان بین المللی قرار گرفته اند. با این وجود این قطعنامه ها با توجه به اهمیتی که دارند به هیچ وجه از چشمان ژرف نگر قضات دیوان بین المللی دادگستری پنهان نمانده اند. از سوی دیگر جایگاه و تاثیرات قطعنامه های مجمع عمومی را می توان در رابطه با مفهوم حسن نیت مورد تفسیر قرار داد. حسن نیت یکی از اصول حقوق بین الملل است که بطور ضمنی از اصل وفای به عهد قابل استناط می باشد و صریحا در بند 2 ماده 2 منشور ملل متحد و ماده 26 کنوانسیون وین راجع به حقوق معاهدات مورد اشاره قرار گرفته است. علاوه بر این از این اصل به عنوان یک تعهد حقوق بین الملل عام یاد شده است. با توجه به نظرات قاضی لاترپاخت و کلاستاد می توان گفت هردوی آنها بر این عقیده اند که وظیفه مد نظر قراردادن قطعنامه های مجمع عمومی توسط دولت ها متضمن یک تعهد حقوقی الزام آور نمی باشد. با این وجود حداقل می توان گفت در برخی موارد این تعهد به سطحی ارتقاء پیدا می کند که نه تنها تعهد به مدنظر قرار دادن قطعنامه ها با حسن نیت را دربر می گیرد، بلکه حتی عمل واقدام با حسن نیت را شامل می شود.

کلمات کلیدی:
مبانی فقهی و حقوقی، دولت های اسلامی، سازمان های بین المللی

صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/881811/