محمدمهدی باقری - دانشجوی کارشناسی روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان (اصفهان)، ایران
ریحانه گودرزی - دانشجوی کارشناسی روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان (اصفهان)، ایران

هدف از این پژوهش، بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر افسردگی مادران دارای کودکان کم توان ذهنی بوده است. جامعه آماری پژوهش، شامل کلیه مادران مراکز آموزش کودکان کم توان ذهنی شهر اصفهان بوده است. نمونه آماری: از میان مادران دارای فرزند کم توان ذهنی، به صورت در دسترس تعداد 30 نفر که شرایط لازم را داشتند انتخاب شدند. داشتن حداقل یک فرزند کم توان ذهنی، استفاده نکردن از مشاوره به صورت همزمان در طی مدت برگزاری دوره درمان شناختی رفتاری، مصرف نکردن داروهای آرامبخش و ضد افسردگی بطور همزمان با شرکت در کلاسها، داشتن حداقل سواد راهنمایی از مهم ترین شرایط لازم برای شرکت در این بررسی بود. پس از انتخاب مادران مورد نظر، آنها به طور تصادفی در دو گروه 15 نفره (15 نفر گروه آزمایش با آموزش شناختی و رفتاری و 15 نفر گروه کنترل بدون آموزش شناختی رفتاری ) قرار داده شدند. روش نمونه گیری در این پژوهش به صورت خوشه ای و به صورت تصادفی میباشد. ابزار گردآوری اطلاعات مقیاس افسردگی دابسون و محمد خانی، (2004) بوده است. و از روش تحلیل کوواریانس (مانکوا) تحلیل شده است. نتایج پژوهش نشان داد که درمان شناختی رفتاری مثبت نگر بر افسردگی در مادران دارای کودک کم توان ذهنی موثر است

افسردگی، درمان رفتاری شناختی، مثبت نگر، کم توان ذهنی