بررسی شاخص های گیاهی در درختان بادام کشت شده تحت شرایط سطوح آبگیر باران

ایران یکی از کشورهای نیمه خشک دنیاست که با وجود داشتن اراضی قابل کشت فراوان، سهم عمده ای از آن به دلیل کمبود آب مورد کشت قرار نمی گیرد. از این رو کشت محصولات دیم در برخی نقاط از اهمیت ویژه ای برخوردار است و در این میان گونه های باغی به دلیل مزیت نسبی نیازمند توجه بیشتری می باشد. در حال حاضر موضوع کشت دیم با استفاده از سامانه های سطوح آبگیر باران از طرف مجامع علمی مختلف به عنوان راهکاری برای افزایش بهره وری موثر از منابع آبی در مناطق نیمه خشک مورد توجه قرار گرفته است. این تحقیق با هدف بررسی شاخص های گیاهی در سه رقم از درختان بادام دیم که تحت شرایط بکارگیری سطوح آبگیر باران کشت شده اند، در اراضی شیبدار استان چهارمحال و بختیاری به مدت پنج به اجرا در آمده است. برای انجام این تحقیق، پنج تیمار سامانه جمع آوری آب باران شامل: سامانه لخت با فیلتر سنگریزه ای، سامانه لخت بدون فیلتر سنگریزه ای، سامانه عایق با فیلتر سنگریزه ای، سامانه عایق بدون فیلتر سنگریزه ای و تیمار شاهد به همراه سه رقم بادام (ربیع، مامایی و شاهرود 21 ) در 5 تکرار در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی به کار برده شد. بر این اساس با استفاده از روش های ذخیره رطوبت خاک زیر سطحی، اقدام به کاشت نهال بادام در عرصه ای با شیب متوسط 20 درصد گردید. در هر سال شاخص های گیاهی شامل قطر یقه، ارتفاع درخت، سطح تاج پوشش، عملکرد میوه و زنده مانی به دقت اندازه گیری و ثبت شد. مقایسه شاخص های گیاهی در تیمارهای مختلف نشان داد که این شاخص ها در تیمار عایق با فیلتر سنگریزه ای از همه بیشتر بوده و افزایش محصول در این تیمار قابل توجه می باشد. همچنین در بین ارقام بادام کاشته شده، رقم شاهرود از رشد بهتری برخوردار بوده به طوری که میانگین شاخص های گیاهی در این رقم بیشتر از سایر ارقام می باشد. بنابراین به کارگیری پوشش عایق در سطوح آبگیر باران، نقش مهمی در استحصال آب در جهت تامین رطوبت مورد نیاز درختان دیم ایفا نموده و موجب افزایش محصولات باغی در اراضی شیبدار و افزایش درآمد کشاورزان می گردد.

Keywords:

باغات دامنه ای , استحصال آب باران , سطح عایق , فیلتر سنگریزه ای