مقایسه مشخصه های کمی و کیفی سه توده صنوبر دلتوئیدس در غرب گیلان

به منظور مقایسه ویژگی های رویشی صنوبر دلتوئیدس Populus deltoides Bartr. ex Marsh، در شمال ایران، سه توده صنوبر کاری از کلن P.d. 69/55 در اراضی جلگه ای و کم ارتفاع غرب استان گیلان انتخاب شد. در هر عرصه به روش تصادفی سیستماتیک، قطعه نمونه های مربعی به مساحت 400 متر مربع برداشت و مشخصه های کمی و کیفی درخان اندازه گیری و ویژگی های خاک نیز مطالعه شد. مقایسه نشان داد میانگین ارتفاع درخت در دو عرصه داوومزار و هفت دغنان (رضوانشهر) 26/9 و 29/7 متر که با میانگین ارتفاع در عرصه شیخ نشین (شاندرمن) 21/8 متر دارای اختلاف معنی دار است. تولید سالیانه چوب در داوومزار و هفت دغنان به ترتیب 17/17 و 17/03 مترمکعب در هکتار که با اختلاف معنی دار بیشتر از شیخ نشین 5/5 متر مکعب است. رویش حجمی سالیانه هر درخت در عرصه های هفت دغنان و داوودمزار 0/036 و 0/032 متر مکعب در سال بوده که با رویش حجمی سالیانه در شیخ نشین 0/018 متر مکعب در هکتار دارای تفاوت معنی دار است. مقایسه خصوصیات فیزیکی خاک سه عرصه نشان می دهد که خاک رویشگاه های داوودمزار و هفت دغنان دارای بافت شنی رسی لومی و رویشگاه شیخ نشین رسی لومی است. از نظر عناصر شیمیایی نیز خاک شیخ نشین با اختلاف معنی دار ضعیف تر از دو عرصه دیگر می باشد. از این تحقیق استنتاج می شود که در مناطق اقلیمی خیلی مرطوب و مرطوب غرب استات گیلان در رویشگاه هایی که خاک آن از نظر فیزیکی دارای بافت سبک تر و از نظر عناصر شیمیایی غنی است صنوبر دلتوئیدس از رویش بیشتری برخوردار است. پیشنهاد می گردد جهت رویش و تولید بهینه صنوبر دلتوئیدس از رویش بیشتری برخوردار است. پیشنهاد می گردد جهت رویش و تولید بهینه صنوبر دلتوئیدس، کاشت آن در خاک های مناسب و سازگار صورت گیرد.

Keywords:

صنوبر , رویش , دلتوئیدس , خاک , گیلان , رویشگاه