مقایسه تاثیر دو نوع محرک رشد و جنسیت بر درصد قطعات لاشه جوجه های گوشتی

Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 422

This Paper With 5 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

MDCONF03_104

تاریخ نمایه سازی: 8 تیر 1398

Abstract:

به منظور مقایسه تاثیر دو نوع محرک رشد OrganoGrower و Bedgen بر روی میانگین افزایش وزن روزانه، ضریب تبدیل غذایی و درصد قطعات لاشه جوجه های گوشتی، آزمایشی با 360 قطعه جوجه یک روزه آربورآکرز در قالب 3 تیمار با 3 تکرار و 40 جوجه در هر تکرار به انجام رسید. تیمارهای آزمایشی شامل استفاده از محرک رشد OrganoGrower و محرک رشد Bedgen بود که با یک گروه شاهد بدون محرک مقایسه شد. تا سن 42 روزگی هر هفته وزن تمام جوجه ها، میزان دان مصرفی، تعداد، سن و وزن تلفات ثبت گردید. میزان افزایش وزن روزانه برای هر قطعه و ضریب تبدیل غذایی بر حسب روز مرغ محاسبه گردید. در سن 42 روزگی از هر تکرار یک قطعه خروس و یک قطعه مرغ انتخاب و پس از توزین ذبح گردید. پس از پرکنی و تخلیه امعاء و احشاء لاشه حاصل مجددا توزین و راندمان لاشه محاسبه گردید. همچنین لاشه طبق روش استاندارد، قطعه بندی و قطعات حاصل توزین گردید. درصد قطعات لاشه بر حسب وزن زنده و وزن لاشه محاسبه گردید. براساس نتایج بدست آمده می توان چنین استنباط کرد که افزودن این دو نوع محرک رشد به جیره تاثیر مثبتی بر صفات وزن و ضریب تبدیل نداشته و در صورت استفاده از محرک رشد بهتر است از بدژن استفاده کنیم. در صورت تعیین جنسیت جوجه های یک روزه می توان به جیره جوجه خروس ها محرک رشد اضافه نکرده و به جیره جوجه مرغ ها محرک رشد OG افزود. افزودن محرک رشد به جیره نه تنها تاثیری بر کاهش درصد چربی حفره بطنی که بعنوان یک صفت منفی شناخته می شود، ندارد بلکه سبب افزایش درصد چربی حفره بطنی می گردد. در صورتیکه گوشت حاصل از کشتار بصورت قطعه بندی شده بفروش خواهد رسید، می توان با استفاده از محرک رشد BG، درصد ران به وزن لاشه را افزایش داد. درصد سینه با استفاده از محرک رشد OG از همه بیشتر است. بنابراین اگر درصد سینه بالاتر مد نظر باشد افزودن محرک رشد OG توصیه می گردد. به طور کلی نتایج این پژوهش نشان می دهد که افزودن محرک رشد بر عملکرد رشد تاثیری ندارد ولی راندمان لاشه، درصد چربی حفره باطنی، درصد ران و درصد سینه جوجه های گوشتی را تحت تاثیر قرار می دهد. براساس استراتژی مدیریتی می توان نوع محرک رشد را انتخاب کرد. در صورتی که هدف کاهش ضریب تبدیل غذایی و درصد چربی حفره بطنی به وزن زنده باشد استفاده از محرک رشد توصیه نمی گردد. در صورتی که هدف افزایش راندمان لاشه باشد استفاده از محرک رشد OG توصیه می گردد.

Authors

آیدین اسدی

مدیر فارم تحقیقاتی گروه تولیدی اروم چکاوک،

هاشم فعله

مدیر تولید گروه تولیدی اروم چکاوک،

سراین رزاق زاده

رئیس بخش تحقیق و توسعه گروه تولیدی اروم چکاوک،