مقایسه تاثیر دو نوع محرک رشد بر عملکرد و درصد قطعات لاشه جوجه های گوشتی

به منظور مقایسه تاثیر دو نوع محرک رشد OrganoGrower و Bedgen بر روی میانگین افزایش وزن روزانه، ضریب تبدیل غذایی و درصد قطعات لاشه جوجه های گوشتی، آزمایشی با 360 قطعه جوجه یک روزه آربورآکرز در قالب 3 تیمار با 3 تکرار و 40 جوجه در هر تکرار به انجام رسید. تیمارهای آزمایشی شامل استفاده از محرک رشد OrganoGrower و محرک رشد Bedgen بود که با یک گروه شاهد بدون محرک مقایسه شد. تا سن 42 روزگی هر هفته وزن تمام جوجه ها، میزان دان مصرفی، تعداد، سن و وزن تلفات ثبت گردید. میزان افزایش وزن روزانه برای هر قطعه و ضریب تبدیل غذایی بر حسب روز مرغ محاسبه گردید. در سن 42 روزگی از هر تکرار یک قطعه خروس و یک قطعه مرغ انتخاب و پس از توزین ذبح گردید. پس از پرکنی و تخلیه امعاء و احشاء لاشه حاص مجددا توزین و راندمان لاشه محاسبه گردید. همچنین لاشه طبقه روش استاندارد، قطعه بندی و قطعات حاصل توزین گردید. دردص قطعات لاشه بر حسب وزن زنده و وزن لاشه محاسبه گردید. براساس نتایج بدست آمده می توان چنین استنباط کرد که افزودن این دو نوع محرک رشد به جیره تاثیر مثبتی بر صفات وزن و تخریب تبدیل نداشته و در صورت استفاده از محرک رشد بهتر است از بدژن استفاده کنیم. به طور کلی نتایج این پژوهش نشان می دهد که افزودن محرک رشد بر عملکرد رشد تاثیری ندارد ولی راندمان لاشه، درصد چربی حفره باطنی، درصد ران و درصد سینه جوجه های گوشتی را تحت تاثیر قرار می دهد. براساس استراتژی مدیریتی می توان نوع محرک رشد را انتخاب کرد. در صورتی که هدف کاهش ضریب تبدیل غذایی و درصد چربی حفره بطنی به وزن زنده باشد استفاده از محرک رشد توصیه نمی گردد. در صورتی که هدف افزایش راندمان لاشه باشد استفاده از محرک رشد OG توصیه می گردد.

Keywords:

محرک رشد جوجه های گوشتی , میانگین افزایش وزن , ضریب تبدیل غذایی , راندمان لاشه , قطعات لاشه