بررسی اثربخشی زوج درمانی کوتاه مدت به شیوه خود تنظیمی بر کاهش دلزدگی زناشویی زوجین در آستانه طلاق

این پژوهش به منظور بررسی اثربخشی زوج درمانی کوتاه مدت به شیوه خود تنظیمی بر کاهش دلزدگی زناشویی زوجین در آستانه طلاق انجام شد. پژوهش حاضر یک مطالعه شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری یک ماهه با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه زوجین متقاضی طلاق در دادگاه قاین در سال 1395 تشکیل دادند؛ و نمونه پژوهش شامل 20 زوج 40) نفر) که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده بودند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی 10) زوج) و کنترل 10) زوج) قرار گرفتند. پرسشنامه هایی که جهت جمع آوری اطلاعات از گروه نمونه در نظر گرفته شدند عبارت بودند از: مقیاس دلزدگی زناشویی .(CMB) زوجین گروه آزمایش طی 8 جلسه زوج درمانی به روش خودتنظیمی را دریافت نمودند در حالی که زوجین گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکردند. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها از تحلیل کوواریانس به کمک نرم افزار SPSS استفاده شد. نتایج نشان داد در مرحله پس آزمون، میانگین نمرات دلزدگی زناشویی زوجین در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل به صورت معنی داری کاهش یافت .( P< 0/01) این نتایج در پیگیری 1 ماهه نیز تایید شد. بنابراین، زوج درمانی به شیوه خودتنظیمی در بهبود دلزدگی زناشویی زوجین موثر است.

Keywords:

زوج درمانی کوتاه مدت به شیوه خود تنظیمی , دلزدگی زناشویی , زوجین در آستانه طلاق