راضیه احمدزاده کارگرنیا - کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی دانشگاه هرمزگان

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی مداخله روانی- حرکتی برافزایش مهارتهای دیداری- حرکتی دانش آموزان ناشنوای بندرعباس است. روش این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و از طرح پیش آزمون- پس آزمون برای گروه آزمایش و کنترل استفاده شده است. نمونه های این پژوهش شامل30دانش آموز ناشنوای5تا7سال است که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و با همتاسازی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند(15نفر گروه آزمایش و 15نفر گروه کنترل)، کودکان ناشنوای گروه آزمایش،طی هفت جلسه60دقیقه ای، تحت آموزش مهارتهای روانی-حرکتی قرار گرفتند. اطلاعات با استفاده از آزمون مهارتهای بینایی - حرکتی گاردنر(بازبینی شده) TVMS-Rکه روایی و پایایی آن تائید شده است، جمع آوری و با روش تحلیل کوواریانس و با بهره گیری از نرمافزار آماری 24spppsتجزیهوتحلیل شدند. در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل، افزایش معناداری در نمرات مهارتهای بینایی-حرکتی((p<0/001 و مولفه های آن شامل مهارتهای تجزیه وتحلیل دیداری مهارتهای دیداری-فضایی و مهارتهای یکپارچگی دیداری- حرکتی مشاهده شد. بنابراین بهکارگیری روشهای ارزیابی جهت شناسایی نقاط ضعف کودکان با آسیب شنوایی در زمینه مهارت های دیداری-حرکتی و ارائهی برنامه های توانبخشی مناسب از جمله مداخله روانی-حرکتی برای این کودکان، ضروری است.

مداخله روانی- حرکتی، مهارتهای بینایی- حرکتی، ناشنوا