علی وجدانی نوذر - کارشناسی ارشد مدیریت در سوانح طبیعی از دانشگاه تهران و مدرس دانشگاه جا

امروزه در راستای مقابله با سوتنح احتمالی به ویژه سوانح طبیعی، مدیریت خطر پذیری جایگزین تفکر مدیریت پس از سانحه شده است: به عبارتی بهتر است در یک جامعه زیستی، قبل از وقوع سانحه نقاط آسیب پذیر را مشخص نموده و با برنامه ریزی صحیح خطرات ناشی از آن را کاهش دهیم. شهر همدان به عنوان پایتخت تاریخ وتمدن ایران همانند دیگر شهرهای تاریخی جهان دارای بافت های قدیمی و فرسوده بسیاری است که با توجه به طرح شعاعی خود در مسیر حرکت از حاشیه ها به مرکز به قدمت بناهای شهر نیز افزوده می شود و همین بافت های مرکزی است که در صورت بروز سوانح نه تنها خسارات بسیاری به خود خواهد دید بلکه منجر به خسارات معنوی بی شماری نیز خواهد شد. یکی از ویژگی های بارز بافت های قدیمی وجود معابر کم عرض با ساختمان های قدیمی است که در زمان وقوع یک سانحه مخرب به ویژه زمین لرزه، خسارات شدیدی به خود می بینند، علاوه بر آن ساخت و سازهای غیر مهندسی بدون برنامه در حواشی شهر همدان نیز از مناطق با درجه آسیب پذیر بالا محسوب می شوند ؛ لذا ضرورت شناخت نقاط آسیب پذیر شهر در برابر سوانح به لحظ مستعد خطر بودن امری است مهم که با مطالعه و بررسی آنها به راحتی می توان راهکارهای مناسب و مطلوب جهت کاهش آثار سوانح احتمالی در این مناطق ارائه نمود تا در صورت بروز سوانح و متعاقبا بحران از میزان تخریب و تلفات کاسته شود. لذا در این مقاله سعی بر آن است با اشاره ای به جایگاه انواع سوانح طبیعی مهم در شهر همدان و شناخت نقاط آسیب پذیر این شهر به مطالعه و بررسی بخش پیشگیری ، کاهش آثار و آمادگی از چرخه اساسی مدیریت جامع بحران در راستای ارائه راهکارهای کاهش آسیب پذیری در این شهر پرداخته شود.

آسیب پذیری-سوانح طبیعی-ریسک-بحران و شهر همدان