رابطه آموزش مهارتهای زندگی با سازگاری اجتماعی کودکان استثنایی (گروه دارای نیازهای ویژه ذهنی)

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه مهارتهای زندگی با سازگاری اجتماعی کودکان استثنایی (گروه دارای نیازهای ویژه ذهنی) بود. مطالعه حاضر از نوع مطالعات کیفی به شیوه مروری و از طریق جستجو در پایگاه های اطلاعاتی اینترنتی و همچنین پایگاه های اطلاعاتی دانشگاهی در محدوده ده سال اخیر (1387-1397) با استفاده از کلیدواژه های کودکان استثنایی، مهارتهای زندگی و مهارتهای اجتماعی انجام شد. حدود 22 مقاله و پژوهش دارای معیارهای مورد نظر بودند. بررسی نتایج پژوهشها نشان داد که محیطهای مناسب و مساعد، موجب رشد و تحول فرد میشوند و کیفیت زندگی را بهبود میبخشند. همچنین نتایج بررسیها نشان داد که دانشآموزان کمتوان ذهنی ممکن است مهارتهای سازشی مانند خواندن، نوشتن، صحبت کردن و گوش دادن، مفاهیم مربوط به پول، خودگردانی، مسئولیت پذیری، عزت نفس را دارا نباشند و با تاخیر در رشد مهارتهای حرکتی نیز روبرو باشند که میتواند بر ابعاد مختلف رشد و عملکرد کودک در فعالیتهای روزمره زندگی آنان تاثیر بگذارد. نتیجه دیگر حاکی از این بود که آموزش مهارتهای زندگی فرد را قادر میسازد دانش، ارزش و نگرشهای خود را به تواناییهای بالفعل تبدیل کند و به طورکلی منجر به ارتقای بهداشت روانی افراد جامعه، غنای روابط انسانی، افزایش سلامت و رفتارهای سلامتی در سطح جامعه میشوند همچنین کمبود مهارت اجتماعی و مسائل روانی ممکن است با حضور رفتارهای ناسازگارانه در افراد دارای معلولیت ذهنی همراه باشد.

Keywords:

آموزش وپرورش کودکان استثنایی , مهارتهای زندگی , سازگاری اجتماعی