کاربرد روش های FM EA ( تجزیه و تحلیل حالات خطا و اثرات ناشی از آن ) و EEA ( تجزیه و تحلیل اثرات زیست محیطی) در ارزیابی جنبه ها و ریسک زیست محیطی

ارزیابی ریسک، یک فرآیند منطقی جهت تعیین فعالیت های ضروری به منظور کاهش یا کنترل ریسک آن ها می باشد. در زبان مدیریت محیط زیست، ارزیابی ریسک شامل تعیین احتمال وقوع یک علت در برابر نتایج حاصل از وقوع آن علت می باشد. ارزیابی جنبه های زیست محیطی یکی از ضرورت های کلیدی استاندارد: ISO 14001 2004 می باشد که در بخش 1-3-4 ، این استاندارد سازمان را در خصوص جنبه های زیست محیطی ملزم به ایجاد، استقرار و نگهداری روش های اجرایی مدون می نماید. بر طبق تعریف استاندارد جنبه زیست محیطی ( Environmental Aspect ) بخشی از فعالیت ها یا محصولات یا خدمات یک سازمان است که بتواند با محیط زیست تاثیر متقابل داشته باشد . در این میان ایجاد یک روش ارزیابی مناسب ضرورت می یابد. FM EA روشی است که بطور سیستماتیک به منظور شناسایی دلایلی که یک محصول یا فرآیند می تواند با مواجه شود پرداخته و همچنین به دلایل و نتایج اثرات ایجاد شده می پردازد. EEA نیز یک رویکرد کیفی به منظور ارزیابی اثر زیست محیطی یک محصول بوده و هدف آن شناسایی و ارزیابی اثرات مهم بالقوه زیست محیطی در طی تولید تا توسعه محصول می باشد وبه این طریق از بروز اثرات مضر زیست محیطی یک محصول در طول عمر حیات آن جلوگیری می نماید. لازم به ذکر است که EEA یک مدل توسعه یافته از FM EA می باشد. در این پژوهش ضمن بررسی روش های ارزیابی ریسک و جنبه های زیست محیطی، به معرفی و مقایسه دو روش FM EA و EEA و کاربرد آن ها در ارزیابی ریسک زیست محیطی یک فرآیند و چرخه محصول پرداخته شده است.

Keywords:

ارزیابی ریسک , جنبه زیست محیطی , EEA , FM EA