بررسی تاثیر واقعیت درمانی بر تغییر سطح خودناتوان بینی زنان مبتلا به کمر درد همیشگی

هدف اصلی این پژوهش، تعیین میزان اثربخشی درمان مبتنی بر واقیت درمانی بر میزان خودناتوان بینی مزمن زنان مبتلابه کمر درد همیگشی و مزمن شهر اردبیل بود. این پژوهش به صورت شبهتجربی بود که در آن از طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. نمونه پژوهش 40 آزمودنی بود که از میان زنان مبتلابه کمر درد همیگشی و مزمن شهر اردبیل انتخاب و به صورت تصادفی در گروه های آزمایش)واقعیت درمانی( و گواه گمارده شدند. در مرحله مداخله گروه آزمایش به مدت 12 جلسه 2 ساعته تحت واقعیت درمانی قرار گرفتند. در طی این مدت گروه کنترل هیچ نوع مداخله ای دریافت نکرد. برای جمع آوری داده ها از مقیاس خودناتوان بینی مزمن در مراحل پیش آزمون و پس آزمون برای دو گروه آزمایشی و گواه استفاده شد. داده های پژوهش با روش تحلیل کواریانس چندمتغیری تجزیه و تحلیل شدند. نتایج تحلیل کوواریانس تفاوت معنیداری بین دو گروه نشان داد. یافته ها حاکی از آن بود که واقعیت درمانی در کاهش خودناتوان بینی مزمن زنان مبتلابه کمر درد همیگشی و مزمن اثربخش است.

Keywords:

واقعیت درمانی , خودناتوان بینی مزمن , کمر درد همیگشی و مزمن