چرا بازی را جدی نمی گیریم
Publish place: Seventh Scientific Conference on Educational Sciences and Psychology, Social and Cultural Diseases of Iran
Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 390
This Paper With 11 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
PSCONF07_199
تاریخ نمایه سازی: 8 تیر 1398
Abstract:
بازی کردن یک فعالیت دائمی وسازمان یافته است که براساس هوش وانگیزه کودک انجام می شود. باحضور کودک در محیط و کشف عوامل متغیر وثابت محیطی وبااستفاده از فعالیت های هدفمند، مهارت های شناختی، اجتماعی، هیجانی و جسمانی او با کیفیت مطلوب رشد می کند. تعلیم وتربیت کودکان ازطریق بازی، وسیله موثری برای باروری وتربیت استعدادهای آنان است؛بازی، زندگی حقیقی کودک است والزم است قسمت اعظم آموزش وپرورش کودک ازاین طریق انجام شود، زیرا شادمانی ورضایت، نه تنها استعدادهای کودکان را شکوفا میکند بلکه باعث میشود که ازلحاظ اجتماعی نیز بادیگران هماهنگی وهمکاری بیشتری پیداکند.با اینکه بازی اهمیت و ضرورت بسیاری دارد، متاسفانه بیشتر والدین از این مهم به آسانی می گذرند و به جای بازی با کودک، او را بازیچه دنیای رسانه و ابزارهای نامناسب میکنند و با این کار تربیت و رشد کودک را خدشه دار می نمایند.این مقاله باتوجه به اهمیت وضرورت بازی، به روش کتابخانه ای گرداوری شده تا اهمیت بسیار زیاد بازی را بیان نماید و تاثیر آن را برانواع جنبه های رشد کودکان مشخص کند.
Keywords:
Authors
سیدحامد موسوی
کارشناسی ارشد آموزش بزرگسالان دانشگاه تهران
حدیث بدرقه
کارشناسی علوم تربیتی دانشگاه فرهنگیان
نوشین قیصربیگی
کارشناسی علوم تربیتی دانشگاه فرهنگیان
رضا یوسفی زاده
کارشناسی ارشد علوم سیاسی دانشگاه آزاد