چرا بازی را جدی نمی گیریم

Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 390

This Paper With 11 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

PSCONF07_199

تاریخ نمایه سازی: 8 تیر 1398

Abstract:

بازی کردن یک فعالیت دائمی وسازمان یافته است که براساس هوش وانگیزه کودک انجام می شود. باحضور کودک در محیط و کشف عوامل متغیر وثابت محیطی وبااستفاده از فعالیت های هدفمند، مهارت های شناختی، اجتماعی، هیجانی و جسمانی او با کیفیت مطلوب رشد می کند. تعلیم وتربیت کودکان ازطریق بازی، وسیله موثری برای باروری وتربیت استعدادهای آنان است؛بازی، زندگی حقیقی کودک است والزم است قسمت اعظم آموزش وپرورش کودک ازاین طریق انجام شود، زیرا شادمانی ورضایت، نه تنها استعدادهای کودکان را شکوفا میکند بلکه باعث میشود که ازلحاظ اجتماعی نیز بادیگران هماهنگی وهمکاری بیشتری پیداکند.با اینکه بازی اهمیت و ضرورت بسیاری دارد، متاسفانه بیشتر والدین از این مهم به آسانی می گذرند و به جای بازی با کودک، او را بازیچه دنیای رسانه و ابزارهای نامناسب میکنند و با این کار تربیت و رشد کودک را خدشه دار می نمایند.این مقاله باتوجه به اهمیت وضرورت بازی، به روش کتابخانه ای گرداوری شده تا اهمیت بسیار زیاد بازی را بیان نماید و تاثیر آن را برانواع جنبه های رشد کودکان مشخص کند.

Authors

سیدحامد موسوی

کارشناسی ارشد آموزش بزرگسالان دانشگاه تهران

حدیث بدرقه

کارشناسی علوم تربیتی دانشگاه فرهنگیان

نوشین قیصربیگی

کارشناسی علوم تربیتی دانشگاه فرهنگیان

رضا یوسفی زاده

کارشناسی ارشد علوم سیاسی دانشگاه آزاد