سیدحامد موسوی - کارشناسی ارشد آموزش بزرگسالان دانشگاه تهران
حدیث بدرقه - کارشناسی علوم تربیتی دانشگاه فرهنگیان
نوشین قیصربیگی - کارشناسی علوم تربیتی دانشگاه فرهنگیان
رضا یوسفی زاده - کارشناسی ارشد علوم سیاسی دانشگاه آزاد

بازی کردن یک فعالیت دائمی وسازمان یافته است که براساس هوش وانگیزه کودک انجام می شود. باحضور کودک در محیط و کشف عوامل متغیر وثابت محیطی وبااستفاده از فعالیت های هدفمند، مهارت های شناختی، اجتماعی، هیجانی و جسمانی او با کیفیت مطلوب رشد می کند. تعلیم وتربیت کودکان ازطریق بازی، وسیله موثری برای باروری وتربیت استعدادهای آنان است؛بازی، زندگی حقیقی کودک است والزم است قسمت اعظم آموزش وپرورش کودک ازاین طریق انجام شود، زیرا شادمانی ورضایت، نه تنها استعدادهای کودکان را شکوفا میکند بلکه باعث میشود که ازلحاظ اجتماعی نیز بادیگران هماهنگی وهمکاری بیشتری پیداکند.با اینکه بازی اهمیت و ضرورت بسیاری دارد، متاسفانه بیشتر والدین از این مهم به آسانی می گذرند و به جای بازی با کودک، او را بازیچه دنیای رسانه و ابزارهای نامناسب میکنند و با این کار تربیت و رشد کودک را خدشه دار می نمایند.این مقاله باتوجه به اهمیت وضرورت بازی، به روش کتابخانه ای گرداوری شده تا اهمیت بسیار زیاد بازی را بیان نماید و تاثیر آن را برانواع جنبه های رشد کودکان مشخص کند.

بازی، بازی درمانی، ضرورت بازی، نیازکودک، والدین وبازی