فرزانه گوهری صدقیانی - دانشجوی دکتری برنامه ریزی درسی، دانشگاه آزاد اسلامی بومهن، آموزش و پرورش منطقه ۱۹ ، تهران، ایران
نیره فضل اللهی - کارشناس ارشد روانشناسی تربیتی، آموزش و پرورش منطقه ۱۹ ، تهران، ایران
سعید شیخی - کارشناس ارشد برنامه ریزی درسی، آموزش و پرورش منطقه ۱۵ ، تهران، ایران

امروزه بسیاری از افراد جویای کار و شاغلین احساس میکنند که آنچه در دوران تحصیل آموخته اند تفاوت بسیاری با نیازهای دنیای کار و صنعت دارد و آنها در این خصوص شایستگی های لازم را کسب نکردهاند. تحقیقات اندکی که در زمینه اشتغال دانش آموختگان آموزش عالی در ایران صورت گرفته است نشان میدهد که برنامه های درسی آموزش عالی در پرورش و تقویت شایستگی های مورد نیاز دانش آموختگان رشته های مختلف از توفیق چندانی برخوردار نبودهاند و پس از ورود به حوزه شغلی به دلیل نداشتن شایستگی موجبات اتلاف هزینه و کاهش اثربخشی در حیطه شغلیشان را سبب میشوند. در این رابطه میتوان به موارد زیر اشاره کرد: -1 نظام آموزش عالی ایران، دانش آموختگانی با کیفیت مطلوب تربیت نمیکند، به طوری که آنها دانش، مهارتها و شایستگیها لازم برای شغل های موجود را ندارند. 2-نظام اقتصادی ایران مشکل جذب دانش آموختگان آموزش عالی را دارد. به طوری که شغل مناسب کافی وجود ندارد و سطح دانش برای شغلهای موجود بسیار پایین است. 3-هر دو مساله هم زمان وجود دارد. یعنی هم دانش آموختگان شایستگیهای لازم را ندارند و هم نظام اقتصادی توانایی جذب آنها را ندارد. این مقاله مروری با هدف رویکرد شایستگی برنامه درسی در آموزش عالی نگارش شدده اسدت. یافته های این پژوهش نشدان میدهد که دست اندرکاران مربوطه بایستی زمینههای لازم را برای بررسی و سپس ارائه برنامه های درسی جالبتر و پر بارتر فراهم نمایند بنابراین برنامههای درسی دانشگاهی باید به گونه ای باشد که توانایی، صلاحیت یا شایستگی لازم را برای مواجهه با حیطه های تخصصی در دانشجو و دانش آموخته به وجود آورد و از تناسب لازم برخوردار باشد.

رویکرد شایستگی، برنامه درسی، آموزش عالی