رابطه معنویت ، انعطاف پذیری کنشی و شادکامی با سلامت روانی بازنشستگان تامین اجتماعی شهر کرمانشاه

از آنجایی که سالخوردگی فرآیندی همگانی است و در کل دوران زندگی ادامه دارد و آماده ساختن کل جمعیت برای دوران سالخوردگی باید جنبه تفکیک ناپذیری از سیاستهای اقتصادی –اجتماعی باشد و با مساعی زیادی در کلیه سطوح کشوری، محلی، خانوادگی و فردی توام گردد. بنابراین هدف پژوهش حاضر رابطه معنویت ، انعطاف پذیری کنشی و شادکامی با سلامت روانی بازنشستگان شهر کرمانشاه بود. روش این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری کلیه بازنشستگان بالای 60 سال تحت پوشش اداره تامین اجتماعی شهر کرمانشاه بود. نمونه آماری نیز با استفاده روش نمونه گیری دردسترس تعداد 195 نفر از بازنشستگان انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه های معنویت ، انعطاف پذیری کنشی ، شادکامی و سلامت روانی بودند. یافته ها با استفاده از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره نشان داد که بین معنویت با سلامت روانی بازنشستگان رابطه منفی معنی داری وجود دارد. بین انعطاف پذیری کنشی با سلامت روانی بازنشستگان رابطه منفی معنی داری وجود دارد. بین شادکامی با سلامت روانی بازنشستگان رابطه منفی معنی داری وجوددارد. هر چه میزان نمرات معنویت ، انعطاف پذیری کنشی و شادکامی بازنشستگان بیشتر باشد، نمرات سلامت روانی آنان نیز کاهش پیدا خواهد کرد در نتجیه از سلامت روانی بهتری برخوردار هستند.

Keywords:

معنویت , انعطاف پذیری کنشی و شادکامی , سلامت روانی , بازنشستگان