رضا شادفر - دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تهران، تهران
محمود شیخ - دانشیار دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تهران،تهران
فرزانه گروهی - دانشگاه خورازمی ،تهران

هدف پژوهش: بازخوردهای خاص بر این نکته دلالت دارد که راندمان و کارایی قابل انعطاف و تغییر است، درحالیکه دربازخوردهای عمومی راندمان و کارایی یک قابلیت درونی را منعکس میسازند. پژوهش حاضر تاثیر بازخوردهای عمومی در مقابل بازخوردهای خاص بر راندمان و کارایی حرکتی و یادیگری در کودکان 7 تا 10 ساله را مورد بررسی و آزمایش قرار میدهد. روش پژوهش: اولین آزمایش، با استفاده از ضربه به توپ فوتبال به سمت یک هدف به عنوان یک عملکرد، برای شرکت کنندگان بازخورد عمومی آماده سازی شده است که باعث میشود راندمان و کارایی بدتری نسبت به بازخوردهای مهیاسازی شده خاص کسب شود، بعد از اینکه هر دو گروه آزمایشی بازخوردهای منفی را دریافت داشتند. دومین آزمایش اثرات دائمی تر را مورد اندازه گیری قرار میدهد. یافته ها : نتایج آزمایش یادداری، نشان داد شرکت کنندگانی که بازخوردهای خاصی را دریافت نموده اند. پس از این که یک جمله بازخوردی منفی را دریافت کردهاند، از گروه بازخوردهای عمومی خارج شدهاند. این یافته ها اهمیت بازخوردها را شرح میدهد. نتیجه گیری : حتی با وجود این که عبارات بازخوردی مثبت مختلف ممکن است نتوانند تاثیر آنی بر کارایی و راندمان باقی بگذارند، این عبارات میتوانند راندمان و کارایی را تحت تاثیر قرار داده،و احتمالا0 باعث ایجاد انگیزش در افراد شوند هنگامی که کارایی و راندمان در این افراد پائین میباشد. بازخورد بر این نکته دلالت دارد که راندمان و کارایی قابل تغییر است، تا اینکه یک قابلیت و توانایی ذاتی و ماندگار باشد.

بازخورد ، راندمان و کارایی ، یادگیری حرکتی