بررسی رویکرد آموزش مجازی در مراکز آموزشی به ویژه مراکز آموزش عالی

گسترش فناوری اطلاعات و ارتباطات در تمام ابعاد زندگی انسان تغییرات اساسی ایجاد کرده است. در عصر حاضر محیط مناسب یادگیری باید همواره در سطحی وسیع و با انعطاف لازم در دسترس همگان باشد، تعداد زیاد دانشجویان در کلاس های برخط، عدم امکان مشارکت کلیه دانشجویان کلاس در یادگیری، عدم وجود امکانات سخت افزاری و نرم افزاری لازم برای ایجاد تعامل بین استاد و دانشجو و دانشجویان با یکدیگر، عدم امکان تعامل چهره به چهره و وجود سایر فعالیت های جذاب در محیط وب هنگام حضور در کلاس های الکترونیکی، منجر به چالش هایی در عرصه آموزش شده است. هدف از این پژوهش مشاهده عینی و تجربی میزان اعتبار و پایایی آموزش مجازی در دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی است. نتایج حاصل از این پژوهش در مبحث میزان رضایتمندی دانشجویان از جلسات آموزشی آنلاین، شیوه یادگیری مشارکتی آنلاین، مقایسه جلسات حضوری و آنلاین ، توسعه چندرسانه ای های مبتنی بر وب و همچنین مطالبی درباره چالش های جلسات آنلاین و ایجاد تمرکز در کلاس ها بوده است. عوامل شناسایی شده و قابل کشف در این مقاله، چهار عامل سنجش تجربه آموزش مجازی می باشد. تاثیر ابعاد تجربه آموزش مجازی سبب صرفه های اقتصادی و زمانی نیز می باشد.