بررسی تاثیر ظرفیت نوآورانه بر توسعه پایدار منابع انسانی سبز (مطالعه موردی: شرکت ماشین سازی تبریز)

هدف کلی تحقیق حاضر تعیین تاثیر ظرفیت نوآورانه بر توسعه پایدار منابع انسانی سبز در شرکت ماشین سازی تبریز میباشد. برای این منظور ظرفیت نوآورانه کارکنان بر اساس مدل کاک و سیلان (2007) و توسعه پایدار منابع انسانی سبز بر اساس مدل انئو سینگ وشیخا (2015) تعریف شد و در این راستا یک فرضیه اصلی و سه فرضیه فرعی تنظیم گردیده است. جامعه آماری تحقیق مدیران، معاونان و کارشناسان شرکت ماشین سازی تبریز میباشد که تعداد آنها بر اساس اطلاعات اخذشده واحد کارگزینی320 نفر میباشد. حجم نمونه آماری بر اساس جدول استاندارد مورگان 170 نفر میباشد. ابزار جمع آوری اطلاعات دو پرسشنامه استاندارد، پرسشنامه ظرفیت نوآورانه کارکنان بر اساس مدل کاک و سیلان و توسعه پایدار منابع انسانی سبز بر اساس مدل انئو سینگ وشیخا میباشد که پس از سنجش روایی و پایایی و اطمینان از آن، در اختیار نمونه آماری قرار گرفت. برای تجزیه وتحلیل داده های آماری از روشهای آماری توصیفی و استنباطی و در سطح استنباطی برای آزمون فرضیه های تحقیق از آزمون گلموکروف- اسمیرنف، r پیرسرن و رگرسیون خطی از نرمافزار ssss استفاده گردیده است. نتایج حاصل بیانگر آن است که ظرفیت نوآورانه و ابعاد آن(بعد مدیریتی، بعد فنی و بعد فرهنگسازمانی) بر توسعه پایدار منابع انسانی سبز در شرکت ماشینسازی تبریز موثر است و نهایتا پیشنهادهایی درراستای بهبود و ارتقا ظرفیت نوآورانه بر توسعه پایدار منابع انسانی سبز در شرکت ماشین سازی تبریز ارائه گردید.

Keywords:

ظرفیت نوآورانه , توسعه پایدار منابع انسانی سبز , بعد فنی , بعد فرهنگ سازمانی