بهبود عملکرد لرزه ای و میزان جابجایی طبقات در سازه های فولای بادرجه اهمیت بالا

در سازه های ساختمانی متداول، طراحی مقاوم در برابر زلزله بر شکل پذیری بعد از تسلیم اعضای سازهای جهت فراهم آوردن اتلاف انرژی ورودی زلزله استوار است؛ درحالیکه با استفاده از وسایل مستهلک کننده انرژی و یا همان میراگرها میتوان اتلاف انرژی ورودی را در نقاط از پیش تعیین شده متمرکز نموده، از رفتار غیرخطی اعضای اصلی که در مسیر باربری ثقلی نیز قرار دارند، جلوگیری نمود. بنابراین احتمال بروز خرابی در اعضای اصلی به حداقل میرسد و این میراگرها هستند که انرژی ورودی را مستهلک کرده و در صورت خرابی احتمالی بهسادگی قابل تعویض میباشند. ازجمله موثرترین مستهلک کننده های انرژی، میراگرهای فلزی جاری شونده هستند. این نوع میراگرها از اوایل ده ه 1970 بهمنظور جذب انرژی ورودی به سازه ها موردتوجه قرارگرفته اند. اصول کار آنهامعمولا0 بر مبنای تسلیم شکلپذیر فولاد نرمه میباشد. ایده به کارگیری جداگانه میراگرهای 1 هیسترزیس فلزی در داخل سازه به منظور جذب انرژی لرزهای، با کارهای آزمایشگاهی و مفهومی کلیی1 و همکارانش در سال [25] 1972 و اسکینر2 و همکارانش در سال [26] 1975 شروع شد. آنها چند نوع ابزار فولادی ساده را به عنوان وسایل مستهلک کننده انرژی معرفی و مورد آزمایش قراردادند. ازجمله این ابزارها، ورق های باریک فولادی U شکل بود. نتایج آزمایشهای رفت و برگشتی آنها نشان داد که ورقهای فولادی U شکل میتوانند جابجایی های بسیار زیادی را در حوضه غیر الاستیک تحمل نموده و از طریق تغییر شکلهای پلاستیک فولاد نرمه باعث استهلاک انرژی شوند. سایر ابزار معرفی شده توسط آنها به عنوان میراگر فلزی جاری شونده، تیر پیچشی و تیر خمشی بود. در سالهای بعد اشکال دیگری نیز توسط سایر محققین بهعنوان میراگر فلزی معرفی شد که معروفترین آنها المانهای X شکل افزاینده میرایی و سختی (ADAS) میباشد که بر پای تسلیم خمشی ورق های فولاد نرمه طراحی شده اند.

Keywords:

سازه های فولادی , طبقات , عملکرد