بهمن خسروی پور - استاد و عضو هیات علمی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان
علی پیرامون - دانشجوی دکتری آموزش کشاورزی پایدار و محیط زیست

در طول چند دهه گذشته تحولات سریع و رشد فناوری های ارتباطی و اطلاعاتی در زمینه های آموزش و برنامه ریزی الگوهای جدیدی را برای آموزش در دانشگاه و یادگیری مجازی ارائه نموده است. یکی از راهکارهای تحقق این جریان دانش در بخش کشاورزی، استفاده از توانمندی های بالقوه و بالفعل این فناوری های اطلاعاتی و ارتباطاتی است. این مقاله سعی دارد ضمن توجیه ضرورت و اهمیت این امر، به بررسی اهمیت و اهداف آموزش مجازی، بویژه انواع اپلیکیشن های کشاورزی پرداخته و با بهره گیری از تجربیات کشورهای مختلف، به کاربرد اپلیکیشن ها در آموزش کشاورزی بپردازد. اپلیکیشن های موبایل در سطح دنیا در اکثریت بخش ها نفوذ گسترده ای داشته است، اما در بخش کشاورزی به میزان کمتری توسعه یافته اند. این در حالیست که این اپلیکیشن ها به طور بالقوه اطلاعات دقیقی در اختیار مشترکان مختلف از قبیل کشاورزان، معامله گران و تولیدکنندگان ارائه می کنند. بررسی مطالعات پیشین نشان می دهد که اپلیکیشن های کشاورزی در چهار دسته شناسایی، محاسباتی، کتاب الکترونیکی و ترکیبی بیشترین کاربرد را دارند. اما جهت توسعه این فناوری در بین مخاطبین کشاورزی موانع مهمی وجود دارد. این موانع در بخش های اجرایی، انگیزشی، اعتباری و مالی، زیرساختی، فنی و انسانی بیشترین نمود را دارند. بنابراین ضرورت دارد این فناوری جدید در بخش کشاورزی ایران توسعه و اقدامات اساسی توسط نهادهای ذیربط صورت گیرد. در این راستا پیشنهاد می گردد تجهیز و نوسازی زیرساخت های شبکه الکترونیکی در مناطق روستایی نظیر پهنای باند مناسب جهت تسهیل در بکارگیری این نوع اپلیکیشن ها صورت بگیرد تا بتوان با برگزاری دورههای آموزشی برای بهره برداران کشاورزی بیشترین کارآیی را بدست آورد.

آموزش کشاورزی، آموزش مجازی، اپلیکیشن های کشاورزی