مسعود گلپایگانی
محمدجواد امیدی بروجنی
سعادت حسین پورآقایی
شهاب سوری

مقدمه و اهداف: هدف از تحقیق حاضر تمرین روی سطح طرح داربر تعادل ایستا و پویای شهرستان اراک بود. مواد و روشها: بیست نفر نابینا (سن:13±2/5 سال، وزن: 33/5±6 کیلوگرم و قد 135/ 5 ±40/33 سانتیمتر) بر اساس پرونده پزشکی و به صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. برای ارزیابی تعادل ایستا و پویا به ترتیب از آزمون تعادلی لک لک و آزمون تعادلی Y استفاده شد. گروه تجربی به انجام یک دوره ی هشت هفته ای (سه جلسه در هفته) تمرینهای تعادلی روی سطح طرحدار پرداخته و گروه کنترل هیچگونه تمرینهای تعادلی را تجربه نکردند. برای تعیین اختلاف بین پیش آزمون و پس آزمون بین و درون گروهی به ترتیب از t مستقل و همبسته در سطح معنیداری (P≥ 0/05) استفاده شد . ابزار تجزیهوتحلیل spss نسخه 19 بود.یافته ها: نتایج نشان دادند در پس آزمون، گروه تجربی عملکرد بهتری نسبت به گروه کنترل داشت. نتایج t همبسته نیز اختلاف معنیداری بین پیش آزمون و پس آزمون گروه تجربی در آزمونهای و تعادلی را نشان داد. درحالیکه بین پیش آزمون و پس آزمون گروه کنترل تفاوت معنیداری مشاهده نشد.نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که برنامه تمرین تعادلی روی سطح طرح داربر بهبود تعادل ایستا و پویانابینایان موثر است؛ بنابراین به نظر میرسد تمرینهای تعادلی روی سطح طرح دار روش سودمندی جهت بهبود تعادل میباشد و خطر افتادن و هزینه های درمانی وابسته به آن را کاهش میدهد.

سطوح طرح دار، نابینایان، تعادل ایستا ،تعادل پویا