بررسی امکانات هنرپرفورمنس درایجاد موقعیت مرزی جهت درمانگری در روان پویه شناسی اگزیستانسیال

مقدمه و هدف: دیدگاه روان پویه شناسی اگزیستانسیال نه به تعارض با غرایز سرکوب شده (روان پویه شناسی فرویدی ) نه به تعارض با بالغین مهم درونی شده (روان پویه شناسی نئوفرویدی ) بلکه به تعارض حاصل رویارویی فرد با مسلمات هستی می پردازد، منظور از مسلمات هستی، دلواپسی های غایی مسلم است که مرگ به عنوان واضح ترین و قابل درک ترین دلواپسی غایی شناخته می شود و رویارویی با مرگ خویش می تواند دگرگونی عظیمی درشیوه زندگی فرد پدید آورد. اما درمانگر اغلب به این نتیجه می رسد که گرچه یادآوری های طبیعی حضور مرگ فراوان هستند برای پیکار با انکار بیمار، چندان قوی نیستند. بر این اساس با معرفی هنرپرفورمنس تلاش می کنیم به اثبات این بپردازیم که این هنر می تواند در این راه به کمک درمانگر بیاید.روش بررسی: این مقالهذاتا مفهومی بوده و از نوع تحقیقات کیفی می باشد و هدف آن پاسخ به این پرسش است که چرا و چگونه هنرپرفورمنس می تواند در روان پویه شناسی اگزیستانسیال به کمک درمانگر بیاید. براین اساس تلاش می کنیم با بررسی چند نمونه موردی فنون بکارگرفته شده توسط درمانگر برای روبرو کردن بیمار با واقعیت مرگ و از طرفی بررسی چند نمونه موردی پرفورمنس از هنرمندانی که به موضوع مرگ و زندگی پرداخته اند از جمله یوکو اونو هنرمند ژاپنی، امکان و دلایل بکارگیری این هنر را در درمانگری اگزیستانسیال مورد بررسی قرار دهیم.نتایج: مطالعات ما نشان داد نوع روش های درمانی که این درمانگران استفاده می کنند ازجنس هنرپرفورمنس می باشد همچنین با توجه به قابلیت های هنرپرفورمنس در تنوع ارتباطی و فراگیری آن بر انواع اجرا و شاخصه هایی از قبیل تغییر مفهوم زمان و مکان و کم اهمیت شدن پایان بندی یا نتیجه گیری ، بکارگیری آن در این روش روان درمانی به درمانگر یاری خواهد رساند.نتیجه گیری: براساس نتایج این تحقیق پیشنهاد می شود روان درمانگر اگزیستانسیال از هنرمندان هنر پرفورمنس برای طراحی و تنظیم روش های درمانی و برگزاری جلسات درمانی فردی وگروهی بهره گیرد.

Keywords:

روان پویه شناسی اگزیستانسیال , مرگ , موقعیت مرزی , هنرپرفورمنس , هنردرمانی