مهارکننده های فیزیکی: تدبیر حمایتی یا تهدید سلامتی

Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 607

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

NCAHMED01_052

تاریخ نمایه سازی: 10 اردیبهشت 1398

Abstract:

مقدمه و هدف: دانش و مهارت در ارائه مراقبت های پرستاری، هنر پرستاران در بخش های ویژه می باشد و از عوامل اصلی تاثیر گذار بر بهبود بیماران نیز محسوب می شوند. از جمله هنر پرستاری در بخش های مراقبت ویژه، پایش مداوم جهت ایجاد محیطی خوشایند با حداکثر ایمنی و حداقل استرس برای بیماران است. یکی از اقدامات مراقبتی در جهت پیشگیری از آسیب های جدی در بیماران بستری در بخش های ویژه که دچار کاهش سطح هوشیاری، اضطراب و هذیان شده اند، استفاده از مهارکننده های فیزیکی است. مهار فیزیکی به ایجاد هرگونه محدودیت برای آزادی حرکت و دسترسی طبیعی به بدن با استفاده از ابزارهای فیزیکی و مکانیکی بر روی بدن بیمار گفته می شود. در حقیقت یکی از مسائل مهم پرستاران برای حفظ تعادل بین نیاز به ایمنی و نیاز به حفظ شان انسانی بیمار است. از طرف دیگر با توجه به شرایط متفاوت بخش های مراقبت ویژه نسبت به بخش های عمومی مانند صداها نا خواسته، نورهای غیر طبیعی، ایزولاسیون اجتماعی و ساختار محیطی این عوامل برایجاد دلریوم، آژیتاسیون، اضطراب و نا آگاهی بیمار تاثیر گذاشته و استفاده از مهار فیزیکی را به یکی از پروسیجرهای شایع در بخش های ویژه تبدیل کرده است. این مطالعه به بررسی عوامل کاهنده استفاده از مهار فیزیکی مانند موسیقی درمانی در بیماران می پردازد.روش بررسی: داده های این مطالعه مروری از طریق جستجوی منابع الکترونیکی و بانک های اطلاعاتی و نیز جستجوی دستی منابع کتابخانه ای به دست آمده است. جستجوی مقالات و پژوهش ها با به کار بردن واژه های کلیدی در اینترنت و سایت های مرتبط و استفاده از مجلات علمی پژوهشی انجام شد.یافته ها: نتایج نشان داد که از مهمترین دلایل استفاده از مهار فیزیکی حفظ تجهیزات پزشکی متصل به بیمار (%86/8)، بی قراری بیمار (%86/3)، وضعیت روانی نامناسب (%79/5)، کمک به انجام درمان های پزشکی((%53/7، کمک به آسایش بیمار (%23/2) و پیشنهاد کادر درمان و خانواده بیمار (%12/1) گزارش شد. ولی آثار ناخوشایند استفاده از مهار فیزیکی را نیز باید در نظر گرفت. مهار فیزیکی یک عامل افزایش دهنده خطر مرگ و میر و بستری طولانی مدت در بیمارستان می باشد. بر اساس تحقیقات انجام شده، با افزایش سطح نگرش و درک پرستاران از طریق برنامه های آموزشی و استفاده از روش های آلترناتیو مانند موسیقی درمانی می توان استفاده از مهار فیزیکی را محدود نمود.نتیجه گیری: با استفاده از یافته ای تحقیقات، روش های متعددی برای کاهش استفاده از مهار فیزیکی وجود دارد. دانش، نگرش و درک پرستاران در ارتباط با مهارکننده ها به صورت قابل ملاحظه ای پایین گزارش شده است. بنابراین نیاز به آموزش در افزایش دانش، نگرش و درک پرستاران و تصمیم گیری درست آنان در این زمینه احساس می شود. از طرفی استفاده از موسیقی درمانی درکاهش بی قراری و رفتارهای پرخاشگرانه بیمار که منجر به کاهش بکارگیری مهار فیزیکی در بیماران می شود، توصیه شده است. بنابراین پرستاران خلاق با استفاده از روش های آلترناتیو تلاش نمایند تا از مهار فیزیکی تنها در موقعیت های مناسب بالینی و به عنوان آخرین روش، به کار برده شود و به عنوان یک مداخله روتین از آن استفاده ننمایند.

Keywords:

مهار فیزیکی , موسیقی درمانی , دانش و نگرش پرستاران

Authors

زهره محمدزاده تبریزی

عضو هیات علمی دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی سبزوار، سبزوار، ایران

زهرا پارسایی مهر

عضو هیات علمی دانشکده پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی سبزوار، سبزوار، ایران