تحلیل تنهایی و انزوا بر اساس نقاشی های بیماران اسکیزوفرن و بررسی نقش انزوا در روند این بیماری

مقدمه و هدف : به باور بسیاری متخصصان اسکیزوفرنی شدیدترین بیماری روانی است. طبق برخی آمارها در سال 1395 ایران حدود هشتصد هزار بیمار مبتلا به اسکیزو فرنی وجود داشته است. سن ابتلا به این بیماری عموما بین 15 تا 35 سال است. این در حالی است که تنها ده درصد از هشت صد هزار نفر از بیماری خود اطلاع دارند. طبق آمار سال 1368 سالانه بیشتر از بیست هزار نوجوان و جوان به این آمار اضافه میشوند.تنهایی و انزوا مشخصه اصلی بیماری اسکیزوفرنی است. همین مساله به زنجیره ای از تفکرات و تخیلات نامتعارف بیمار دامن می زند. این بیماران به دلایل مختلف از جمع دور میشوند. یکی از این دلائل انزوای آنان احساس عدم درک خود به وسیله جمع محسوب میشود. افزایش تنهایی بیماران به تشدید بیماری آنان دامن میزند، به همین دلیل درک عمیق تر این مسئله می تواند اهمیت و نقش تنهایی آنان را در روند بهبود مورد توجه بیشتری قرار داد. روش بررسی: در این تحقیق نقاشی هایی از پنج بیمار مبتلا به اسکیزوفرنی - قسمتی از درمان آنها بر اساس هنر درمانی بود- ارائه شده است. با استفاده از این نقاشی ها به بخش گستردهای از وجود نهانی و تنهایی ها و بعضی دلایل آن در این بیماران میتوان پی برد. هدف از این تحقیق نشان دادن تنهایی و رنج بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی و لزوم ایجاد رابطه پایدار و کم کردن تنهایی این بیماران جهت درمان آنها است.یافته ها : نقاشی های این بیماران بیانگر لزوم تغییر رابطه و ایجاد ارتباطات گرمتر و صمیمی تر با ایشان به وسیله اطرافیان و درمانگران است.نتیجه گیری:بدین نحو میتوان با کنترل انزوا، درمان موثرتری در اثنا بیماری به ایشان ارائه نمود.

Keywords:

اسکیزوفرنی , تنهایی و انزوا , نقاشی درمانی , هنردرمانی.