حسین کمانی - گروه مهندسی بهداشت محیط، مرکز تحقیقات ارتقا سلامت، دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران
آیت حسین پناهی - گروه مهندسی بهداشت محیط، مرکز تحقیقات ارتقا سلامت، دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران
سمیه طالبی - کارشناسی ارشد بهداشت محیط، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران
محمد هاونگی - کارشناسی ارشد بهداشت محیط، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران

زمینه و هدف: فنل، یکی از رایج ترین آلاینده های آلی در محیط های آبی است. حضور فنل در محیط باعث مشکلات بهداشتی چون سرطان زایی، ضربان نامنظم قلب و ... در انسان و سایر موجودات می شوند، در نتیجه باید نسبت به حذف آن اقداماتی انجام شود. فرآیند جذب توسط نانوذرات، یکی از روش های موثر در حذف آلاینده هاست. مطالعه حاضر با هدف بررسی کارایی نانوذرات اکسید منیزیم در حذف فنل از محلول های آبی انجام شد. مواد و روش ها: در این پژوهش از نانوذرات اکسید منیزیم با اندازه nm 43 استفاده شد. پس از تهیه محلول استوک فنل، اثر پارامترهای (pH (3، 5، 7، 9، 11، زمان تماس (120 ،min (10، 30، 60، 90 و ، دوز جاذب  (100،mg/L (20، 40، 60، 80 و  و غلظت اولیه  (100،mg/L (25، 50، 75 و  فنل مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که با افزایش pH، زمان تماس و دوز جاذب تا یک محدوده خاص و کاهش غلظت اولیه، راندمان حذف افزایش یافت؛ به طوری که در pH حدود 11، غلظت اولیه mg/L 50، دوز جاذب mg/L 80 و زمان تماس min60 راندمانی برابر 81 درصد داشت. داده های جذب فنل بر نانوذرات اکسید منیزیم از ایزوترم Langmuir و سینتیک pseudo- second order پیروی می کنند. نتیجه گیری: نانوذرات اکسید منیزیم قابلیت تقریبا بالایی در حذف فنل دارد و می توان از آن به عنوان جاذب در حذف فنل از محیط های آبی حاوی فنل استفاده کرد.

جذب, فنل, محیط های آبی, نانوذرات اکسید منیزیم