بررسی تغییرات غلظت ذرات PM10و تاثیر پارامترهای هواشناسی بر آن در سال 1392 (مطالعه موردی: شهر زاهدان)
Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 373
This Paper With 10 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JREH-3-3_003
تاریخ نمایه سازی: 10 تیر 1398
Abstract:
زمینه و هدف: ذرات معلق، اثرات منفی بسیاری بر سلامتی انسان ها و گیاهان و همچنین نقش بسیار مهمی در تغییرات آب و هوای جهانی دارند. با توجه به این که پارامترهای هواشناسی میتوانند بر میزان غلظت و پراکنش آلایندهها از جمله ذرات معلق موثر باشند، مطالعه حاضر با هدف بررسی تغییرات روزانه، ماهانه و فصلی غلظت PM10 در فصول بهار، تابستان و پاییز و بررسی تاثیر پارامترهای هواشناسی بر میزان غلظت PM10 در فصول بهار، تابستان و پاییز انجام شد. مواد و روش ها: در این تحقیق، ابتدا تغییرات روزانه، ماهانه و فصلی غلظت PM10 در سال 1392 بررسی شد. سپس درجه ارتباط بین PM10 با پارامترهای هواشناسی توسط همبستگی پیرسون(Pearson correlation) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. همچنین به منظور پیشبینی غلظت PM10 از مدل رگرسیون استفاده شد. یافته ها: بر اساس نتایج مطالعه در بررسی میانگین روزانه غلظت PM10 در طول دوره مورد مطالعه، بیشترین غلظت PM10 در 22 مرداد 1392 (µg/m3 1077) و کمترین غلظت آن در 8 فروردین 1392 (µg/m3 42) بوده است. همچنین میانگین ماهانه نشان میدهد بیشترین غلظت در ماه مرداد (µg/m3 301/06) و کمترین غلظت در آبان ماه (µg/m3 152/16) بوده است. از نظر غلظت فصلی، بیشترین غلظت ذرات معلق (µg/m3 272/76) در فصل تابستان مشاهده می شود. بر اساس نتایج ، ذرات معلق با دما و سرعت باد همبستگی مستقیم، و با بارش و رطوبت نسبی همبستگی معکوس دارد. نتیجه گیری: بارش و رطوبت نسبی تاثیر معکوس، ولی دما و سرعت باد تاثیر مستقیم بر روی میزان غلظت ذرات PM10 دارند. همچنین میزان ضریب تشخیص در مدل رگرسیون، حاکی از آن است که 13، 25 و 6 درصد از تغییرات PM10 به ترتیب در فصول بهار، تابستان و پاییز، بهوسیله پارامترهای هواشناسی استفاده شده در این مدل تشریح میشوند. با توجه به نتایج فوق میتوان گفت که شرایط هواشناسی نامطلوب ممکن است به افزایش غلظت PM10 منجر شود.
Keywords:
Authors
محمد رضا اتابکی
کارشناس ارشد، گروه آلودگی های محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه صنعتی اصفهان، اصفهان، ایران.
محمد سخایی
کارشناس ارشد، گروه برنامه ریزی محیط زیست، دانشکده محیط زیست، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
حسن هویدی
استادیار، گروه برنامه ریزی، مدیریت و آموزش محیط زیست، دانشکده محیط زیست، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
محمد پوته ریگی
کارشناس ارشد، گروه برنامه ریزی محیط زیست، دانشکده محیط زیست، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :