پگاه نخجیرگان - کارشناس ارشد مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران
محمد هادی دهقانی - دانشیار، گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران

زمینه و هدف: افزایش استفاده از نانوذرات در صنایع سبب ورود ترکیبات مخاطره آمیز به محیط زیست میگردد. سمیت نانوذرات بعلت آزاد شدن مواد سمی به محیط زیست یکی از نگرانیهای جوامع محسوب میگردد، یکی از این ترکیبات نانوذرات اکسید روی می باشد که در این مطالعه سمیت محلول حاوی رنگ Reactive Red120 بعداز فرایند نانوفوتوکاتالیستی UV/ZnOبا استفاده ازآزمون زیستی دافنیا مگنا مورد بررسی قرارگرفت. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع تجربی – کاربردی بوده که در مقیاس پایلوتی انجام شد. LC50 رنگ Reactive Red 120 بعد از فرآیند  UV/ZnOبا روش زیست آزمونی اندازه گیری شد. آزمایش زیست آزمونی با استفاه از نشانگر زیستی دافنیا مگنا انجام شد. سپس جهت بررسی وتجزیه و تحلیل نتایج آزمون تعیین سمیت با استفاده از نرم افزار spssمشخص و  LC50تعیین گردید. یافته ها: یافته ها نشان داد که مقادیر LC50 در زمان های 24، 48، 72، 96 ساعته بترتیب 73.16، 55.93، 41.32، 30.45میلی گرم در لیتر می باشد. واحد سمیت به ترتیب برابر1.36، 1.78، 2.42و 3.28 می باشد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که با افزایش زمان تماس ، مقدار LC50 کاهش یافت، که می توان به این نتیجه رسید این ماده رنگزا بعد از فرآیند UV/ZnO دارای سمیت بر روی دافنیامگنا می باشد

فرآیند UV/ZnO, رنگ Reactive Red 120, آزمون زیستی, سمیت, دافنیا مگنیا