سید یوسف قرشی - دانشگاه شیراز
هادی صادقی اول - هیات علمی دانشگاه شیراز

بررسی ابعاد مختلف ملی گرایی بلوچ پاکستان و تاثیر آنان بر قوم بلوچ ساکن در استان سیستان و بلوچستان موضوع این نوشتار است. اهمیت این مسئله در آن است که از یک سو مناطق مرزی ایران هماره آبستن تحولات ژرف فکری، دینی، قومیتی و بعضا امنیتی بوده و از دیگرسو، در مرزهای شرقی و جنوبشرقی ایران، کشور پاکستان قرار گرفته که در آن، جریانات عمیق بنیادگرا و ملاحظات قومیتی و آموزه­های متعارض ایدئولوژیک مطرح هستند. این پژوهش بر آن است تا با بهره­گیری از مفهوم همبستگی مکانیکی امیل دورکیم به واکاوی شاکله تاریخی و اجتماعی قومیت بلوچ در پاکستان و تاثیر آن بر گسستگی قومیتی در مرزهای شرقی ایران بپردازد. یافته­های مقاله نشان می­دهد که در چارچوب انگاره همبستگی مکانیکی دورکیم، قومیت بلوچ پاکستان دارای الهامات قومیتی و ایدئولوژیک است و اگرچه دارای شاخه­های مختلفی از حیث سازوکار عمل است، آرمان خود را تشکیل کشور بلوچستان بزرگ می پندارد. بر مبنای همین آرمان، برخی از شاخه­های منشعب از قومیت بلوچ حتی به سمت مشی نظامی نیز سوق پیدا کردند تا ضمن ناامن کردن مناطق شرقی ایران، بلوچ­های ساکن در استان سیستان و بلوچستان را به سمت خود جذب کنند.  

بلوچ, همبستگی, آنومی, پاکستان, ایران