حسین صالحی پورمهر - مدیر گروه و عضو هیات علمی گروه جامعه شناسی توسعه پژوهشکده توسعه و برنامه ریزی
سمیه ولایتی خواجه - دانشجوی دکتری سلامت و رفاه اجتماعی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی

این مقاله نتایج تحقیق انجام شده در زمینه نقش عوامل فردی و بینفردی در توسعه مشارکت در ورزش همگانی در بین جوانان تبریز را مورد بحث قرار میدهد. برای تبیین نظری تحقیق حاظر از مدل کرافورد و گادبی که صورت تکمیلشده مدل جکسون است که اثر عوامل مختلف بر مشارکت در ورزش همگانی را بازگو میکند استفاده شده است. در این پژوهش برای بررسی روابط بین متغیرها از روش پیمایش استفاده شده و ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه میباشد. برای سنجش هریک از متغیرها سوالات و گویه هایی طرح شد که پس از انجام آزمونهای اعتبار و پایایی، به عنوان مقیاسی برای سنجش این متغیرها مورد استفاده قرار گرفت. ضریب آلفای کرونباخ برای متغیر عوامل توسعه دهنده بین فردی 0/79، برای متغیر عوامل توسعهدهنده فردی 0/72 و برای متغیر مشارکت در ورزش همگانی 0/81 بوده است. جمعیت آماری این تحقیق کلیه جوانان تبریز است. حجم نمونه بر اساس فرمول نمونه گیری کوکران 216 نفر برآورد شد. یافته های تحقیق در سطح دومتغیره نشان میدهند که همواره توسعه عوامل توسعهدهنده بینفردی و عوامل توسعهدهنده فردی، افزایش مشارکت در ورزش همگانی و درنتیجه توسعه و توسعه ورزش همگانی را به همراه خواهد داشت. همچنین طبق نتایج آزمون رگرسیون چندمتغیره، هرچند که هرسه متغیر مستقل در پیشگویی متغیر وابسته به طور معنیداری موثر میباشند ولی متغیر عوامل فردی به مراتب سهم بیشتری در مقایسه با سایر متغیرهای مستقل دارد. بعد از عوامل فردی، عوامل بینفردی بر مشارکت در ورزش همگانی تاثیرگذار بوده و عوامل ساختاری نیز کمترین اثر را دارا میباشد.

ورزش همگانی، توسعه، مشارکت، عوامل فردی، عوامل بین فردی