علیرضا ابراهیمی ورزنه - کارشناس ارشد مشاوره خانواده
احمد عابدی - دانشیار دانشگاه اصفهان
لیلا بابائی - کارشناس ارشدمشاوره

هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی برنامه تغییر ذهنیت دوئیک بر پرخاشگری دانش آموزان پسر خانواده های طلاق شهراصفهان در سال 1396 بود. روش: این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل می باشد. نمونه ی مورد نظر شامل 30 دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوم دارای خانواده های طلاق بودند که به روش هدفمند مبتنی بر ملاک های ورود و خروج انتخاب شدند و به صورت تصادفی 15 نفر در گروه کنترل و 15 نفر در گروه آزمایش قرار گرفتند. برای گروه آزمایش ت 8 جلسه (به صورت هفتگی و 90 دقیقه ای) برنامه تغییر ذهنیت دوئیک اجرا شد در حالی که گروه کنترل تا پایان طرح هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند. ابزار برای جمع آوری اطلاعات پرسشنامه پرخاشگری (AGQ) بود. برای تجزیه و تحلیل داده های آماری از آزمون تحلیل کواریانس استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که برنامه تغییر ذهنیت دوئیک بر پرخاشگری (خشم، تهاجم و کینه توزی) دانش آموزان پسر خانواده های طلاق تاثیر دارد .(P> 0/05) نتیجه گیری: در نتیجه برنامه تغییر ذهنیت دوئیک دارای تلویحات کاربردی به منظور بهبود پرخاشگری دانش آموزان پسر خانواده های طلاق دارد.

برنامه تغییر ذهنیت دوئیک، پرخاشگری، دانش آموزان، پسر، خانواده های طلاق