اثربخشی کیفیت زندگی درمانی بر علایم اضطراب و افسردگی دانشجویان کم بینای آرپی

Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 400

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

SSHMED02_006

تاریخ نمایه سازی: 11 تیر 1398

Abstract:

مقدمه: آرپی گروهی از بیماری های چشمی ارثی است که این بیماری شبکیه را مبتلا می سازند از جمله علائم آرپی می توان به کاهش دید در تاریکی و مکان های کم نور اشاره کرد. در بیشتر موارد علائم اولیه آرپی بین سنین 10 الی 30 سالگی بروز می کند.کیفیت زندگی این افراد که از آیتم های مهم سلامت اجتماعی می باشد بعد از وقوع بیماری آرپی بطور چشمگیری تحت تاثیر قرار می گیرد . افسردگی و اضطراب یکی از اختلالات روانشناختی رو به رشد در این افراد به علت درگیری معلولیت ناگهانی است که گریبانگیر آن می شوند. بایستی از رویکردهای درمانی مختلفی برای کاهش یا از بین بردن نشانگان آن استفاده شود. یکی از این رویکردهای درمانی، کیفیت زندگی درمانی است که برای درمان انواع بیماران افسرده مطرح شده و سودمندی آن در برخی از پژوهش ها تایید شده است.هدف از این پژوهش اثربخشی کیفیت زندگی درمانی بر علایم اضطراب و افسردگی دانشجویان کم بینای آرپی شهر تهران می باشد روش کار: روش پژوهش نیمه تجربی با گروه های آزمایش و گواه و پیگیری( 40 روزه) بود. روش نمونه گیری، از طریق نمونه در دسترس به تعداد 38نفراز دانشجویان کم بینای آرپی در دانشگاه های دولتی شهرتهران می باشد که بانک جامع اطلاعاتی آنها نزد انجمن نابینان وکم بینایان ایران موجود است.در این پژوهش از پرسشنامه افسردگی، اضطراب، استرس DASS- 21 استفاده شده است. این پرسش­ نامه 21سئوالی از سه زیرمقیاس 7سئوالی مربوط به افسردگی، اضطراب و استرس تشکیل شده است. سپس هر کدام از گروه های 38 نفره به دو گروه 19 نفره آزمایش و گواه تقسیم شدند و مداخله درمانی؛ یعنی 8 جلسه کیفیت زندگی درمانی روی دو گروه آزمایش انجام شد. داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شد یافته ها: یافته ها نشان می دهد که %24/9 افسردگی، %27/9 اضطراب و %23/8 استرس در میان دانشجویان کم بینای آرپی وجود دارد.میزان افسردگی بین این افراد بالا می باشد. بین اضطراب و استرس با سطوح تحصیلاتی ارتباط معنیدار وجود دارد. درجه مقیاسه ای اضطراب و استرس در حد شدید و خیلی شدید بود.نتیجه گیری: نتایج پژوهش بیانگر آن است که کیفیت زندگی درمانی، میزان اضطراب و افسردگی گروه های آزمایش را نسبت به گروه های کنترل در دو مرحله پس آزمون و پیگیری به طور معناداری (p0/0005 <) کاهش داده است.وقوع معلولیت ناگهانی مانند آرپی شخص را دچار انزوای اجتماعی وانواع اختلالات روحی مبتلا می سازد.نقش مداخلات روانشناختی در ارتقاء سلامت اجتماعی این افراد جهت سازگاری با شرایط جدید مشهود می باشد

Authors

حسین سراوانی

کارشناس ارشد روانشناسی، آموزش وپرورش استثنایی

منصور شادکام

کارشناس ارشد مهندسی عمران، انجمن نابینایان ایران