بررسی رابطه بین اضطراب و شدت لکنت بزرگسالان

مقدمه: لکنت نوعی اختلال گفتاری است که موجب مشکلاتی در برقراری ارتباط با سرعت مناسب می گردد. در جریان روان گفتار، فرد مبتلا به لکنت نمی تواند کلمات را پیوسته ادا کند و در خلال صحبت هایش وقفه های متعددی ایجاد میشود. برخی از علایم لکنت عبارتند از تکرار، کشش و یا گیرهای غیرارادی روی کلمه یا بخشی از کلمهای که فرد قصد بیان آن را دارد. لکنت تحت تاثیر مسائل مختلفی ازجمله عوامل زبانی، محیطی و روانشناختی قرار می گیرد که میتواند بر میزان بروز علایم موثر باشد. یکی از این عوامل روانشناختی، اضطراب است. هدف از مطالعه حاضر، مروری بر مطالعات انجام شده روی رابطه بین اضطراب و شدت لکنت بزرگسالان است.روش کار: در این بررسی مروری سیستماتیک، مطالعات صورت گرفته در بازه زمانی سال های 2014-2018 از پایگاه های اطلاعاتی library ،sience direct و pubmed با استفاده از کلید واژه های Anxiety ,stuttering, Adults, جستجو شد و در این فرآیند، مطالعاتی که رابطه بین شدت لکنت و اضطراب را مورد بررسی قرار داده بودند مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها : از بین 39 مقاله، 6 مقاله به دلیل در دسترس بودن متن کامل و انگلیسی بودن مقالات، مورد ارزیابی قرار گرفتند. تفاوت زیادی بین مقالات از نظر شاخص های مورد مطالعه، تعداد نمونه، روش اجرا و غیره مشاهده شد. مرور مطالعات نشان داد که افراد مضطرب شدت لکنت بیشتری دارند در حقیقت یافته ها چنین بیان کردند که بین اضطراب و شدت لکنت بزرگسالان ارتباط معناداری وجود دارد.نتیجه گیری: نتایج به دست آمده حاکی از وجود رابطه همسو بین اضطراب و شدت لکنت است. بنابراین بزرگسالان مبتلا به لکنت در کنار دریافت خدمات گفتاردرمانی و روش هایی برای کنترل لکنت خود، از خدمات روان درمانی و راهکارهایی جهت کاهش اضطراب نیز بهره خواهند برد و کاهش شرایط اضطراب آور که بخشی از آن ناشی از پاسخ اطرافیان و محیط است میتواند موجب کاهش لکنت در این افراد شود.

Keywords:

اضطراب , لکنت زبان , لکنت بزرگسالان