رویکردی اجتماعی به برنامه های بازیافت زباله در محیط های شهری

مقدمه و هدف: مدیریت پسماند شامل برنامه های بازیافت یکی از چالش های بزرگ متولیان سلامت و توسعه اقتصادی اجتماعی شهرها است. هدف این مقاله تبیین رویکرد اجتماعی در مقابل رویکردهای تکنیکی به مسئله بازیافت در محیط های شهری است.روش کار: مطالعه حاضر به روش مروری از طریق جستجو وجمع آوری مقالات ومتون معتبر در پایگاه های اطلاعات علمی شامل PubMed ، Google Scholar ، Elsevier تنظیم گردید.یافته ها: تولید زباله که در شهرها با افزایش حجم تصاعدی رخ می دهد مشکلات وچالش های بزرگی را از لحاظ بهداشتی، اقتصادی، مدیریت شهری و زیست محیطی به وجود آورده است. مقادیر تولید زباله گزارش شده 50 هزار تن در روز است. بازیافت مواد زائد علاوه بر صرفه های اقتصادی با منافع بهداشتی و زیست محیطی زیادی همراه است. باوجود این محدودیت های سازمانی ، مالی و نیروی انسانی مدیران مناطق شهری را در اجرای برنامه های بازیافت با چالش های بزرگی مواجه کرده است. متاسفانه بیشتر برنامه ریزی و اقدام در زمینه بازیافت بر رویکردهای تکنیکی (از قبیل فراهم کردن نیروی انسانی، ابزارآلات و ماشین هایی برای جمع آوری وانتقال) متمرکزند. شواهد نشان می دهد که مشارکت مسئولانه مردم و سازمان ها عنصر کلیدی در تمام برنامه های توسعه اجتماعی است. شناسایی و تحلیل عوامل تاثیرگذار و از طرف دیگر اتخاذ راهکار مناسب برای توسعه مشارکت اجتماعی یکی از راهبردهای مهم در توسعه و اجرای اثربخش برنامه های بازیافت است که کمتر مورد توجه قرار گرفته است. جلب حمایت بین بخشی همراه با ارتقاء مشارکت اجتماعی از مولفه های مهم در رویکرد اجتماعی به سیاست گذاری و عمل در زمینه بازیافت است که در این مقاله مورد بحث قرار می گیرد.نتیجه گیری: براساس شواهد علمی وتجربی، اتخاذ رویکرد اجتماعی در برنامه ریزی و اقدام در زمینه بازیافت مواد زائد در محیط های شهری می تواند به هزینه - اثربخشی بیشتر منجر شود.

Keywords:

رویکرد اجتماعی , بازیافت زباله , محیط های شهری