تحلیل ارتباط استراتژی های تنوع تامین معاش با مدیریت اراضی کشاورزی مورد: مناطق روستایی شهرستان پلدختر

هدف مطالعه حاضر تعیین استراتژی های تنوع معیشتی و ارتباط آن با شیوه مدیریت اراضی کشاورزی است. تحقیق حاضر از نظر هدف، کاربردی و روش انجام آن توصیفی- تحلیلی است. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه (ساختاریافته و بدون ساختار) و مصاحبه با مردم محلی بوده است. جامعه آماری شامل سرپرستان خانوارهای کشاورز در شهرستان پل دختر از توابع استان لرستان می باشد. جامعه آماری معادل 11289 نفر است. با استفادهازفرمول کوکران و به روش نمونه گیری تصادفی ساده، 379 سرپرست خانوار کشاورز انتخاب گردید. به منظور تحلیل رابطه بین تنوع تامین معاش و مدیریت زمین های کشاورزی از مدل الگوی اقتصاد سنجی توبیت استفاده شد. نتایج نشان داد تنوع تامین معاش اندازه گیری شده توسط شاخص تنوع هرفیندال-هیرشمن، دارای اثر مثبت و معناداری بر فعالیت های مدیریت پایدار کاربرد زمین است. همچنین یافته ها نشان داد کشاورزانی که دارای تعداد نیروی کار بیشتر و دارای مالکیت زمین کشاورزی بیشتر بوده و همراه با فعالیت های کشاورزی درگیر اشتغال در فعالیت های غیرکشاورزی و یا فعالیت های ترکیبی بوده، به طور قابل توجهی از شیوه های مدیریتی زمین بیشتری استفاده نموده اند. لذا می توان گفت معیشت روستایی یکپارچه و استراتژی مدیریت زمین می تواند به طور قابل توجهی به افزایش عملکرد محصولات کشاورزی و به تبع به پایداری اقتصاد خانوارهای کشاورز در منطقه مورد مطالعه کمک شایانی داشته باشد.

Keywords:

تنوع معاش , مدیریت زمین , کشاورزی , مدل توبیت , شهرستان پلدختر