سیامک قضائی - دپارتمان میکروبیولوژی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران

باسیلوس سوبتیلیس یک باکتری خاکزی، گرم مثبت و میله ای شکل می باشد که به صورت طبیعی مقادیر فراوانی از پروتئین های مختلف را با غلظت های بالا به درون محیط کشت ترشح می نماید. هدف از مطالعه حاضر بررسی فنوتیپی آنزیم های بتالاکتاماز و متالو بتالاکتاماز در جدایه های باسیلوس سوبتیلیس از نمونه های شیر و پنیر بود. در این مطالعه تعداد 100 نمونه شیر خام و پنیر از مراکز تهیه و توزیع فرآورده های لبنی اخذ و کشت داده شد. کلونی های مشکوک به باسیلوس سوبتیلیس با روش های بیوشیمیایی تعیین هویت شدند. برای سنجش حساسیت آنتی بیوتیکی از روش کربی بائر، آنزیم های بتالاکتاماز وسیع الطیف از روش Combination Disk و آنزیم های متالوبتالاکتاماز از روش E-test MBL استفاده شد. بالاترین میزان مقاومت در ایزوله هایی که قادر به تولید کردن آنزیم بتالاکتاماز بودند، مربوط به آنتی بیوتیک اریترومایسین (75 درصد) و کمترین میزان مقاومت مربوط به آنتی بیوتیک سفوتاکسیم (60/44 درصد) و سفیکسیم (20/46 درصد) است. همچنین میزان مقاومت در ایزوله هایی که قادر به تولیدکردن آنزیم متالوبتالاکتاماز بودند، بالا بود (100 درصد) به استثنای آنتی بیوتیک سفوتاکسیم (60/64 درصد) و سفیکسیم (40/67 درصد) که کمترین میزان مقاومت مشاهده شد. آلودگی مواد غذایی به سویه های مقاوم در برابر آنتی بیوتیک ها خطر انتقال مقاومت آنتی بیوتیکی را به فلور باکتریایی روده ی مصرف کنندگان افزایش می دهد و باید به عنوان یک عامل خطر بیشتر مورد توجه قرار گیرد.

بتالاکتاماز, متالوبتالاکتاماز, باسیلوس سوبتیلیس, شیر, پنیر