مدل یابی پیش بینی استعداد ریاضی بر اساس متغیرهای خلاقیت و تیپ شخصیتی در دانش آموزان تیزهوش دوره ابتدایی

هدف پژوهش، مدل یابی پیش بینی استعداد ریاضی بر اساس متغیرهای خلاقیت و تیپ شخصیتی در دانش آموزان تیزهوش دوره ابتدایی بود. روش پژوهش همبستگی از نوع مدل سازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان تیزهوش پایه 6 ابتدایی شهر اصفهان بود که به روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای، 282 دانش آموز (دختر = 148، پسر = 134) که دارای بهره هوشی 130 به بالاتر بودند انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل آزمون هوش وکسلر کودکان ویرایش چهارم (2003)، آزمون خلاقیت (تورنس،1372)، آزمون شخصیت کودکان (مورفی - میسگیر، 2011) و مقیاس محقق ساخته سنجش استعداد ریاضی (فرم معلم) بود. نتایج مدل سازی معادله ساختاری نشان داد برازش داده ها به مدل برقرار است و متغیرهای خلاقیت و تیپ شخصیتی 38درصد از واریانس متغیر استعداد ریاضی را پیش بینی می کنند و اثر هر دو متغیر خلاقیت و تیپ شخصیتی بر متغیر استعداد ریاضی دارای تاثیر معنادار (P < 0/05). درنتیجه از طریق این دو متغیر به طور مستقیم و در حد متوسط به بالا می توان استعداد ریاضی را پیش بینی کرد.

Keywords:

دانش آموزان تیزهوش , دوره ابتدایی , استعداد ریاضی , تیپ شخصیتی , خلاقیت