اثربخشی آموزش مبتنی بر رویکرد روایت درمانی گروهی بر الگوهای ارتباطی در زوجین دانشجو

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر رویکرد روایت درمانی گروهی بر الگوهای ارتباطی در زوجین دانشجو انجام گرفت. پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری دانشجویان متاهل دانشگاه آزاد شاهرود در سه ماهه اول 1394 بودند. نمونه شامل 16زوج دانشجو (8 زوج گروه آزمایش و 8 زوج گروه کنترل، متغیر وابسته از مجموع نمرات زن و شوهر تشکیل شده است) بودند که به روش نمونه گیری داوطلبانه با جایگزینی تصادفی انتخاب شدند. گروه آزمایش در 9 جلسه روایت درمانی گروهی شرکت کردند، درحالی که گروه کنترل تحت هیچ مداخله ای قرار نگرفت. ابزار پژوهش پرسشنامه الگوهای ارتباطی (کریستنسن و سالاوی، 1984) بود. به منظور بررسی فرضیه های پژوهش از روش تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده شد. نتایج نشان داد که در مقایسه با گروه کنترل روایت درمانی گروهی خرده مقیاس الگوی ارتباطی سازنده / متقابل زوجین دانشجو را در گروه آزمایش پس از اجرای متغیر مستقل به طور معناداری افزایش داد (01/0> P) و خرده مقیاس های الگوی ارتباطی اجتناب/ متقابل، توقع/کناره گیر، توقع مرد/ کناره گیر زن و توقع زن/ کناره گیر مرد زوجین دانشجو را در پس آزمون به طور معناداری کاهش داد (01/0> P). بر اساس یافته های این پژوهش، بررسی تاثیر روایت درمانی بر الگوهای ارتباطی زوجین می تواند نتایج ارزشمندی را در مورد سلامت روانی زوجین فراهم کند.

Keywords:

روایت درمانی گروهی , الگوهای ارتباطی , زوجین دانشجو