دو روایت امر سیاسی و الگوی دولت در اندیشه متفکران دوره میانه اسلامی
عنوان مقاله: دو روایت امر سیاسی و الگوی دولت در اندیشه متفکران دوره میانه اسلامی
شناسه ملی مقاله: JR_TSSQ-4-16_001
منتشر شده در شماره 16 دوره 4 فصل در سال 1397
شناسه ملی مقاله: JR_TSSQ-4-16_001
منتشر شده در شماره 16 دوره 4 فصل در سال 1397
مشخصات نویسندگان مقاله:
حمداله اکوانی - استادیار علوم سیاسی دانشگاه یاسوج
خلاصه مقاله:
حمداله اکوانی - استادیار علوم سیاسی دانشگاه یاسوج
یکی از موضوعات قابل مطالعه در اندیشه دوره میانه اسلامی، برداشت اندیشمندان مسلمان از امر سیاسی است. هر برداشتی از امر سیاسی نیز متضمن تجویز گونهای خاص از الگوی دولت است. این که نگاه اندیشمندان مسلمان به امر سیاسی چه بوده و چه تاثیری بر الگوی دولت داشته است مسئله نوشتار حاضر است. ایضاح این موضوع با ابتنا بر بررسی روایت امر سیاسی دشمن انگار در اندیشه اشمیت و اشمیتگرایان از یک سو و از طرف دیگر روایت امر سیاسی به مثابه سامان جامعهای عاری از منازعه در آرا اندیشمندانی چون آرنت و دریدا، با استفاده از روش مقایسهای صورت می گیرد. این که در دو رویکرد مهم اندیشه دوره میانه اسلامی یعنی اخلاق نویسی فلسفی و اندرزنامهنویسی کدام روایت امر سیاسی برجسته است و کدام الگوی دولت از آن منتج میشود؛ هدف این مقاله است. در روایت اخلاقنویسان فلسفی، امر سیاسی به معنای ایجاد فضایی ارگانیکی و تعالیگرا برای ادامه کنش برخاسته از میل درونی انسانها است. محبت مهم ترین میل درونی و رکن دست یابی به چنین جامعه ای محسوب می شود. این روایت منتج به ارائه الگوی ارگانیکی دولت می شود. در روایت دوم که اندرزنامه های دوره میانه اسلامی آن را برجسته می سازند، زیست جهان انسان ها عرصه منازعه دائمی است و اوج این تعارض ساحت سیاست است. امر سیاسی در این شرایط به معنای تلاش حاکمان برای حفظ قدرت از گزند کشمکش دیگران است؛ کشمکشی که دائمی و پایانناپذیر است. روایت دوم، الگوی ابزارانگار دولت مکانیکی را برای حفظ و بسط قدرت تجویز میکند.
کلمات کلیدی: امر سیاسی, دولت, الگوی ارگانیکی, الگوی مکانیکی, دوره میانه اسلامی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/886931/