الگوی تحلیل مسیر روابط بین راهبردهای یادگیری و اضطراب امتحان با یادگیری ریاضی دانش آموزان متوسطه

هدف این پژوهش بررسی رابطه راهبردهای یادگیری و اضطراب امتحان با یادگیری ریاضی دانش­آموزان متوسطه آمل بود. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل 2950 نفر از دانش­آموزان متوسطه دوم و سوم ریاضی فیزیک شهرستان آمل بود. از بین جامعه آماری بر اساس فرمول کوکران تعداد 339 نفر دانش­آموز به روش نمونه­گیری خوشه­ای چندمرحله­ای انتخاب شدند که پرسشنامه­ برگشتی از تعداد 333 نفر قابل تحلیل بود. ابزار پژوهش، بخشی از پرسشنامه راهبردهای انگیزش برای یادگیری پینتریچ و همکاران شامل راهبردهای یادگیری و اضطراب امتحان بود.داده­ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چندگانه و تحلیل مسیر تحلیل شد. یافته­ها نشان داد بین راهبردهای یادگیری با یادگیری ریاضی دانش­آموزان در سطح اطمینان 99 درصد رابطه معنی­داری وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که سهم سازماندهی، خودتنظیمی، تکرار و مرور، بسط معنایی و تفکر انتقادی در پیش­بینی میزان یادگیری ریاضی دانش­آموزان معنی­دار است؛ اما سهم اضطراب امتحان دانش آموزان معنی­دار نبود. همچنین نتایج تحلیل مسیر نشان داد که تکرار و مرور، سازماندهی، تفکر انتقادی و بسط معنایی از طریق متغیر خودتنظیمی بر یادگیری ریاضی دانش­آموزان اثر غیر مستقیم می گذارد ولی خودتنظیمی بر یادگیری ریاضی دانش­آموزان اثر مستقیم می گذارد.

Keywords:

راهبردهای یادگیری , خودتنظیمی , یادگیری ریاضی , اضطراب امتحان , دانش آموزان ریاضی و فیزیک