آیا آموزش همسانان در مقایسه با آموزش کلاسیک در بهبود رفتار های ارتقا دهنده دهان و دندان موثر تر است

زمینه و هدف: هدف این مطالعه مقایسه دو روش آموزش همسالان و آموزش کلاسیک بر ارتقای رفتارهای بهداشتی دهان و دندان دانش آموزان دختر منطقه 6 تهران است.مواد و روش ها: این یک مطالعه مداخله ای نیمه تجربی از نوع پیش آزمون/پس آزمون همراه با گروه کنترل است. 120 دانش آموز دختر پایه چهارم ابتدایی از مدارس منطقه 6 تهران به صورت تصادفی انتخاب شدند و در دو گروه الف (دریافت آموزش از طرف مربی بهداشت مدرسه با جمعیت30 نفر) و گروه ب (دریافت آموزش توسط همسالان با جمعیت نفر) قرار گرفتند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه ای معتبر بود که بعد از پیش آزمون در هر دو گروه، مداخله آموزشی در سه جلسه آموزشی، هر جلسه 1 ساعت در گروه آزمون اجرا شد. پس آزمون یک ماه بعد از مداخله با پرسشنامه اولیه انجام شد. داده ها با آزمون تی مستقل و کای دو در نرم افزار SPSS16 تحلیل گردید.یافته ها: میانگین نمرات آگاهی و عملکرد در هر دو گروه بعد از مداخله آموزشی به طور معنی داری افزایش یافت (0/001> P). میانگین نمرات نگرش نیز در هر دو گروه بعد از مداخله افزایش یافت ولی این افزایش فقط در گروه همسالان معنی دار بود (0/001> P). نتایج مربوط به اختلاف میانگین نمرات آگاهی، نگرش و عملکرد بین دو گروه نشان داد که گروه همسالان در افزایش آگاهی، تغیر نگرش و بهبود عملکرد، موثرتر از گروه مربی بهداشت عمل نموده است. نتیجه گیری: آموزش با کمک گروه همسالان موجب افزایش میانگین نمرات آگاهی، نگرش و عملکرد دانش آموزان در زمینه بهداشت دهان و دندان در مقایسه با آموزش توسط گروه مربی گردید. از این رو، رویکرد های آموزشی با محوریت همسالان و مشارکت فعال دانش آموز پیشنهاد می شود.

Keywords:

آموزش همسالان , دانش آموزان , بهداشت دهان و دندان