ایرج ضاربان - استادیار گروه آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت، مرکز تحقیقات در ارتقای سلامت ،دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، ایران.
حسین ایزدی راد - دانشجوی دکترای آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس تهران، ایران
خیر محمد جدگال - دانشجوی دکترای آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی یزد، ایران.

زمینه و هدف: سواد سلامت عنصری مهم در توانایی یک زن برای شرکت در فعالیت های ارتقای سلامت و پیشگیری برای خود و خانواده اش محسوب می شود. .از این رو هدف این مطالعه، تعیین وضعیت سواد سلامت،ارتباط سطح سواد سلامت با وضعیت سلامت عمومی و استفاده از خدمات درمانی وهمچنین اتخاذ رفتارهای پیشگیرانه در جمعیت زنان شهری بلوچستان بود. مواد و روش ها: پژوهش حاضر مطالعه ای توصیفی تحلیلی بود که بر روی 247 زن 18 تا 65 سال ساکن در شهرهای منطقه بلوچستان انجام شد. نمونه ها با استفاده از نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه ای مشتمل بر دو بخش شامل پرسشنامه سنجش سواد سلامت بزرگسالان جمعیت شهری ایران و پرسشنامه GHQ28 جهت بررسی وضعیت سلامت عمومی و استفاده از خدمات درمانی و اتخاذ رفتارهای پیشگیرانه بود که به روش مصاحبه درب منزل تکمیل گردید. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 18 و آزمونهای آماری کای دو، من ویتنی و کروسکال-والیس تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: سطح سواد سلامت در 4/32% از زنان در محدوده کافی، 4/34% درحد مرزی و 2/33% درحد ناکافی بود. سواد سلامت ناکافی در افراد جوانتر و خانه دار با تحصیلات کمتر و درآمد پایین تر فراوانی بیشتری داشت(001/0> P) همچنین افراد با سطح سواد سلامت بالاتر، وضعیت سلامت عمومی خود را بهتر ارزیابی کردند و بیش از سایرین نسبت به انجام غربالگری مبادرت ورزیدند. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش سطح سواد سلامت را در زنان بلوچستان ناکافی نشان داد لذا تدوین برنامه های جامع، ایجاد رسانه ها و مواد آموزشی ساده ، قابل فهم و دسترس و همچنین مداخلات آموزشی تئوری محور برای افراد با سواد سلامت ناکافی می توان گامی موثر برای توسعه مهارت های سواد سلامت و ارتقاء سلامت در جامعه برداشت نوع مطالعه: مطالعه پژوهشی.

سواد سلامت, وضعیت سلامت عمومی, خدمات سلامت, زنان