آموزه های دینی و مناسبات خانواده و زناشویی؛ مورد مطالعه: زوجین شهر بندرعباس

کارکردهای دین و آموزه ­های اخلاقی و رفتاری برآمده از آن در نگهداشت و ارتقاء کیفی نهاد خانواده امری مقبول از سوی بیشتر جامعه ­شناسان است. هدف این مطالعه، شناسایی میزان گرایش زوجین شهر بندرعباس به آموزه­های قرآنی معطوف به مناسبات خانواده و روابط زناشویی، و هم­چنین، بررسی رابطه همبستگی گرایش مذکور با متغیرهای رضایت از زندگی، مناسبات عاطفی، مناسبات جنسی، ناسازگاری زناشویی و معنایابی از جنسیت می ­باشد. متغیرهای اخیر در نظریات و پژوهش­های مربوط به زنان و خانواده مهم انگاشته شده ­اند. نمونه مورد مطالعه 400 نفر از متاهلان ساکن شهر بندرعباس هستند که بر مبنای نمونه­گیری خوشه­ای احتمالی مورد انتخاب قرار گرفتند. به استناد یافته­های پژوهش، میانگین گرایش به آموزه­های قرآنی معطوف به مناسبات خانواده و روابط زناشویی در نمونه مورد مطالعه برابر با 77% است. آزمون فرضیات پژوهش، معناداری رابطه میان متغیر مذکور با سایر متغیرهای پژوهش را نشان داد. بدین­سان، بین میزان گرایش به آموزه های قرآنی معطوف به مناسبات خانواده و روابط زناشویی، و رضایت از زندگی، مناسبات عاطفی، مناسبات جنسی رابطه مستقیم معنادار وجود دارد؛ به طور متقابل، گرایش مذکور با متغیرهای روابط زناشویی، و ناسازگاری زناشویی دارای رابطه معکوس معنادار است. نتیجه­گیری مقاله ناظر به تحلیل نظری همبستگی های مشاهده شده در مطالعه است.

Keywords:

قرآن , آموزه های اسلامی , خانواده , روابط زناشویی , ناسازگاری زوجین , جنسیت