حلیمه پیری - استادیار، عضو هیئت علمی دانشگاه زابل، دانشکده آب و خاک، گروه مهندسی آب
حسین انصاری - استاد، عضو هیات علمی گروه مهندسی آب، دانشگاه فردوسی مشهد.
مهدی پارسا - دانشیار، عضو هیات علمی گروه زراعت، دانشگاه فردوسی مشهد.

      بهره برداریازمنابعآبوخاکباکیفیتکممی تواندبهعنوانیکگزینهمناسببرایتولیددرکشورهایدرحالتوسعهموردنظرقرارگیرد به همین منظور در این تحقیق اثر سطوح مختلف شوری (2، 5 و 8 دسی زیمنس بر متر)، سطوح مختلف آب آبیاری(120، 100، 75 و50 درصد نیاز آبی گیاه) و چین برداشت بر برخی پارامترهای کمی و کیفی گیاه سورگوم علوفه­ای در منطقه سیستان مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش در قالب طرح فاکتوریل اسپلیت پلات در زمان با 12 تیمار و سه تکرار در سه مرحله چین برداشت انجام گرفت. نتایج نشان داد با افزایش شوری و کاهش عمق آب آبیاری عملکرد و کارایی علوفه ­تر و خشک کاهش یافت اما از این نظر بین تیمار آبیاری کامل و تیمار 75 درصد نیاز آبی گیاه تفاوت معنی دار مشاهده نشد. هم چنین بین تیمارهای آب با شوری دو و پنج دسی زیمنس بر متر تفاوت معنی­داری از نظر تولید علوفه مشاهده نشد. نتایج مربوط به اثر چین برداشت نشان داد مقدار عملکرد علوفه ­تر و خشک در چین دوم بهتر از چین اول و سوم بود. با افزایش شوری و کاهش عمق آب آبیاری مقدار غلظت دیواره سلولی عاری از سلولز(ADF) گیاه کاهش و مقدار غلظت دیواره سلولی همی سلولز (NDF) و کل مواد مغذی قابل هضم(TDN) افزایش یافت. بنابراین با توجه به نتایج به دست آمده و با توجه به کمبود آب در منطقه می توان آبیاری این گیاه را با 75 درصد نیاز آبی گیاه و با شوری پنج دسی زیمنس بر متر انجام داد بدون آن که تاثیر معنی­دار در میزان علوفه تولید شده داشته باشد و از آب ذخیره شده در جای دیگر استفاده نمود. هم­چنین بهترین برداشت علوفه از نظر کیفیت جهت مصرف دام  برداشت دوم بود.

سورگوم, غلظت دیواره سلولی همی سلولز و عاری از سلولز و کل مواد مغذی قابل هضم