حمید مسلمی - کارشناس ارشد آبخیزداری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات سیرجان
سعید چوپانی - دانشجوی دکتری زمین شناسی- رسوب شناسی و سنگ شناسی دانشگاه هرمزگان و مربی بخش تحقیقات حفاظت خاک و آبخیزداری، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان هرمزگان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، هرمزگان، ایران
راحله درویشی - فارغ التحصیل کارشناسی جغرافیا دانشگاه زابل، ایران.

     یکی از راه حل های مناسب و کارآمد برای بهینه سازی استفاده از رواناب در مناطق خشک و نیمه خشک، استفاده از بندها و سدهای خاکی می باشد که ضمن کاهش انرژی تخریبی سیل، در توسعه منابع آبی منطقه نیز موثر می باشد. پژوهش حاضر به بررسی عملکرد سد خاکی در تغذیه مصنوعی و نقش آن در توسعه منابع آب منطقه می پردازد. دشت لاور در فاصله 60 کیلومتری شمال بندرعباس با وسعت 5/23 کیلومترمربع قرار دارد. در این دشت، طرح سد خاکی در اواخر سال 1382 آغاز گردیده و  از سال 1383 شروع به آبگیری نموده است. برای بررسی تغییرات کمی آب های زیرزمینی، میزان این تغییرات و مقایسه آن ها در قبل و  بعد احداث سد از پارامتر سطح ایستابی مربوط به شش حلقه چاه مشاهده ای و همچنین هیدروگراف واحد استفاده شد.  نتایج نشان داد که سطح آب زیرزمینی پس از احداث سد تا 5/1 متر افزایش یافته است.

دشت لاور, سد خاکی, تغییرات سطح آب زیرزمینی, چاه مشاهده ای, هیدروگراف