امیرعلی جعفرنژادگرو - استادیار گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
سمیه صلاحی - کارشناس ارشد گروه آسیب شناسی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورشی، دانشگاه علامه طباطبایی تهران، تهران، ایران
سعیده حشمتی - کارشناس ارشد گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران

هدف: عارضه سر به جلو یکی از شایع ترین وضعیت ­های قامتی ضعیف است که می ­تواند باعث آسیب در ناحیه گردن ­شود. هدف این مطالعه بررسی فعالیت الکتریکی عضلات منتخب طی دویدن در کودکان دارای عارضه سر به جلو در مقایسه با همتایان سالم می­ باشد. روش بررسی: 28 پسر با میانگین سنی برابر 1/3± 11/8 سال داوطلب شرکت در پژوهش شدند. آزمودنی­ ها در دو گروه شاهد (تعداد=16 نفر) و سر به جلو (تعداد=12 نفر) قرار گرفتند. یک سیستم الکترومایوگرافی 16 کاناله بی­ سیم جهت ثبت فعالیت عضلات دندانه­­ای قدامی، راست­ کننده ستون فقرات (ناحیه گردنی)، جناغی چنبری پستانی، و ذوزنقه فوقانی و تحتانی در دو سمت بدن طی دویدن با پای برهنه استفاده شد. جهت تحلیل الکترومایوگرافی، مقادیر دامنه فعالیت هر عضله طی دویدن توسط بیشینه مقدار دامنه در حداکثر انقباض ارادی ایزومتریک همسان ­سازی شد. از آزمون آماری تی مستقل جهت مقایسه بین­ گروهی استفاده شد. سطح معناداری برای تمام تحلیل ­ها برابر 0/05> p قرار گرفت. یافته ­ها: نتایج نشان داد که سرعت دویدن در پسران دارای عارضه سر به جلو (0/09±2/70 متر بر ثانیه) در مقایسه با گروه کنترل (0/14±2/91 متر بر ثانیه) کمتر می ­باشد (0/001> p). سطح فعالیت عضلات منتخب به لحاظ آماری بین دو گروه تفاوت معناداری را نشان نداد (0/05

لکترومایوگرافی, دویدن, سر به جلو, عدم تقارن