احمد تمیم داری - دانشیار دانشگاه علامه طباطبایی
مریم شکوهی نیا - فارغ التحصیل رشته زبان و ادبیات فارسی ، دانشگاه علامه طباطبایی
شیما باقری - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی ، دانشگاه علامه طباطبایی

چکیده در مقاله حاضر که به مطالعه در حوزه زیبایی شناسی به روش کتابخانه ای انجام گرفته ، ابتدا به تعریف مفهوم زیبایی شناسی و سپس به نقد برخی از نظریه های سعدی شناسان معاصر و دلایل هنری بودن و ادبیت شعر از طریق گزاره های عاطفی و زیبایی شناسی پرداخته شده است. زیبایی امری نسبی بوده و با توجه به شرایط تاریخی، جغرافیایی و فرهنگی قابل بررسی است. معیارهای زیبایی شناسی شامل موارد گوناگونی است که در میان اقوام و ملل مختلف با یکدیگر تفاوت دارند.. سعدی آموزگار زیبایی و زیبایی شناسی است و عشق در غزلیاتش مظهر کشش انسان به جمال و کمال است. سعدی زیبایی را دو قسم می داند: یکی زیبایی معنوی که در آن عالم مظهر و جلوه گاه حضرت حق است. نوع دیگر زیبایی، زیبایی ظاهری است که در آن معشوق زمینی مظهر و تجلی جمال الهی می شود. بکارگیری عناصر زیبایی شناسی در شعر ، دریافتن عاطفه و ادراک شاعر توسط مخاطب و توجه به سهل ممتنع بودن غزل سعدی از عواملی است که تاثیر بسزایی در ادراک زیبایی شناسی به جای می نهد.

واژگان کلیدی: زیبایی شناسی, سعدی شیرازی, هنر, ادبیت, عاطفی