مجید محمدی - استادیار گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه رازی
بهناز نظری - کارشناس ارشد گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه رازی
ایمان قنبری اقدم - کارشناس ارشد گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه رازی

شعر شیعی عاشورایى یکى از شاخه هاى پربار ادب اسلامى و دربردارنده پیامى الهى و انسانى و هماهنگ با فطرت سلیم بشرى است. در این میان شاعران متعهدی با بهره گیری از ذوق شعری و قریحه خدادای، نام خود را بر تارک ادبیات جاودانه ساخته اند. رجب البرسی از ادیبان برجسته شیعی است که عمده تلاش خود را در جهت احیای فرهنگ و سنت شیعی قرار داده و در این راستا آثاری برجسته را به جامعه دینی عرضه داشته است. دیوان شعری او که سرشار از مدح و رثای اهل بیت (ع) است را می توان بخش مغفول در آثار او دانست که زیباترین بخش آن سوگ سروده های شاعر در رثای امام حسین (ع) است. پژوهش حاضر بر آن است تا با رویکردی توصیفی- تحلیلی، مسائل مذکور را مورد بررسی قرار داده و از این منظر دریچه ای را به اشعار وی باز نماید. یافته های این پژوهش نشان می دهد که شاعر به مسائلی همچون: وصف شجاعت و دلاوری امام حسین (ع)، بیان شقاوت دشمن، بیان حال کائنات از مصیبت وارده بر امام حسین (ع)، ترسیم سیمای مظلومانه امام حسین (ع)، اندوه و زبان حال شخصیت-های مصیبت زده حادثهکربلا، انتقام امام مهدی (عج) و مسائلی از این دست پرداخته است. نتایج حاصل از این پژوهش بیانگر آن است که شاعر با توجه به آگاهی بالا که عمدتا برخاسته از بنیه علمی وی و به ویژه تاریخ اسلام است، به خوبی توانسته تصویری واقع گرایانه را نسبت به حماسه عاشورا که برخاسته از عاطفه راستین اوست، ارائه دهد.

ادبیات عاشورایی, مرثیه, رجب البرسی, شعر عربی